Νιώθεις σωσμένος;

Έχεις σωθεί; Πώς ξέρεις ότι έχεις σωθεί;

«Ξέρω ότι έχω σωθεί επειδή το νιώθω στην καρδιά μου», λένε πολλοί, συχνά.

Αλλά τα συναισθήματα της καρδιάς σου είναι το κατάλληλο πρότυπο για να καθορίσεις τη σωτηρία σου;

Δεν χρησιμοποιούμε αυτό το πρότυπο σε άλλα θέματα. Κανείς, όταν πάρει την κίνηση του τραπεζικού λογαριασμού του, δεν λέει «Ξέρω ότι είναι σωστό γιατί το νιώθω στην καρδιά μου». Μάλλον ελέγχεις τις κινήσεις για να σιγουρευτείς ότι είναι σωστό το υπόλοιπο σου. Κανένας ξυλουργός δεν λέει, «Ξέρω ότι η σανίδα έχει μήκος 10 μέτρα γιατί το νιώθω στην καρδιά μου» – μετράει τη σανίδα με το μέτρο!

Μια τίμια απάντηση

Κλείνοντας αυτή τη μελέτη, επιστρέφουμε στην αρχική ερώτηση: «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ»;

Η απάντηση της Καινής Διαθήκης είναι να πιστέψεις στον Κύριο Ιησού Χριστό, να μετανοήσεις για τις αμαρτίες σου, να βαπτιστείς στο νερό στο όνομα του Ιησού για την άφεση των αμαρτιών, να βαπτιστείς στο Άγιο Πνεύμα με το αρχικό σημείο της γλωσσολαλιάς και να συνεχίσεις να ζεις άγια ξεχωρισμένος από το φρόνημα του κόσμου με τη δύναμη του Πνεύματος που κατοικεί μέσα σου.

Οι Εθνικοί θα χαθούν;

Εφαρμόζοντας αυτές τις αρχές, ας εξετάσουμε την πιθανότητα εξαίρεσης αυτών που ποτέ δεν άκουσαν το Ευαγγέλιο.

Κανείς δεν μπορεί να κληρονομήσει αιώνια ζωή έξω από το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού:

«Αληθώς, αληθώς σοί λέγω, εάν τις δέν γεννηθή εξ ύδατος καί Πνεύματος, δέν δύναται νά εισέλθη εις τήν βασιλείαν τού Θεού»  (Ιωάν.γ:5).

Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός καί η αλήθεια καί η ζωή· ουδείς έρχεται πρός τόν Πατέρα, ειμή δι' εμού» (Ιωάν.ιδ:6).

Ακόμα είπε: «Σάς είπον λοιπόν ότι θέλετε αποθάνει εν ταίς αμαρτίαις υμών· διότι εάν δέν πιστεύσητε ότι εγώ είμαι, θέλετε αποθάνει εν ταίς αμαρτίαις υμών» (Ιωάν.η:24).

Πίστη και υπακοή

 

Ο Παύλος, περισσότερο από κάθε άλλον συγγραφέα, έδωσε έμφαση στην δικαίωση δια πίστεως, αλλά την ίδια στιγμή επέμεινε δυναμικά στο γεγονός ότι η σώζουσα πίστη είναι αχώριστη από την υπακοή.

Έγραψε ότι το μυστήριο του απολυτρωτικού σχεδίου του Θεού, η εκκλησία, έχει γίνει γνωστό «εις πάντα τα έθνη, προς υπακοήν πίστεως» (Ρωμ.ις:26).

Η χάρη του Θεού φέρνει «υπακοήν πίστεως» (Ρωμ.α:5).

Ο Ιησούς εργάστηκε μέσα από τον Παύλο «προς υπακοήν των εθνών» (Ρωμ.ιε:18).

Το ίδιο και ο Λουκάς αναφέρει ότι ένας μεγάλος αριθμός ιερέων «υπήκουον εις την πίστην» (Πράξ.ς:7).

Η πίστη και η υπακοή είναι τόσο στενά συνδεδεμένες, ώστε έλλειψη υπακοής στο Θεό να είναι απόδειξη έλλειψης πίστης:

«Αλλά δεν υπήκουσαν πάντες εις το ευαγγέλιον διότι ο Ησαΐας λέγει, Κύριε, τις επίστευσεν εις το κήρυγμα ημών;» (Ρωμ.ι:16).

ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν γιατί ζουν. Η ζωή περνάει, κι αυτοί μπλεγμένοι στον έντονο ρυθμό της εποχής μας δεν βρίσκουν χρόνο ούτε για να σκεφτούν.

Είναι τραγικό να ζει κανείς χωρίς σκοπό. Μόνο να κουράζεται, να υποφέρει, να τρώει, να κοιμάται. Αυτό δεν είναι ζωή.

Γι’ αυτό πολλοί είναι δυστυχισμένοι βαθιά μέσα στην ψυχή τους, παρόλα τα αγαθά που ίσως έχουν.

Κάθε άνθρωπος έρχεται στον κόσμο μ’ ένα ανώτερο σκοπό: να του δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσει το Δημιουργό του, να Τον εμπιστευτεί, για να του προσφέρει τη σωτηρία.

Φυσικά, ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι θέλει. Κανείς όμως κατά βάθος δεν θα ήθελε να πιστεύει κάτι που είναι λάθος.

Τι αξία έχει να χάνεις το χρόνο σου κάνοντας πράγματα που δεν τα θέλει ο Θεός;

Δεν αξίζει να πιστεύεις λάθος.

Η ζωή είναι σύντομη.

Ας τη ζήσουμε κάνοντας το θέλημα του Θεού.

Ο Πνευματικός πόλεμος με όπλο την Αγία Γραφή

 

Βρισκόμαστε στην έρημο, μέσα στη κάψα του ήλιου. Εκεί βρίσκονται και δύο πρόσωπα γνωστά σε όλους μας. Ο Θεός και ο διάβολος. Διαδραματίζεται μια σκηνή η οποία έχει επαναληφθεί και στο παρελθόν αν και σε διαφορετικές εξωτερικές συνθήκες.

Και όχι μόνο αυτό, στο παρελθόν ο διάβολος ήταν πάντα ο ένας πρωταγωνιστής. Ο άλλος, όμως, ήταν ο Αδάμ,  και ο λαός Ισραήλ, ο πρωτότοκος γιος του Θεού όπως αποκαλείται ο Ισραήλ στην Έξοδο δ:22.

Είναι μια μάχη στην οποία όλοι ζούμε. Από τη στιγμή που θα μας αναγεννήσει το Πνεύμα του Θεού ως την ώρα που ο Κύριος θα μας πάρει στην δόξα. Είναι μια μάχη που την ζούμε κάθε μέρα, και πολλές φορές μέσα στη μέρα.

Ποιος αποφασίζει για το Καλό και το Κακό;

 

Ο Σατανάς έπεισε την Εύα ότι μπορούσε να καθορίσει το καλό και το κακό μόνη της, χωρίς την βοήθεια του Θεού.

Γέν.γ:5 αλλ' εξεύρει ο Θεός, ότι καθ' ην ημέραν φάγητε απ' αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.

Έτσι η Εύα αποφάσισε ότι ο απαγορευμένος καρπός δεν απαγορευόταν.

Δεν ήταν κάτι κακό γι' αυτήν, θα της έκανε καλό. Και το έφαγε. Είχε καλή γεύση αλλά έφερε τον θάνατο, την αποσύνθεση, την ανασφάλεια, την αδικία, την δολοφονία και κάθε φανταστικό κακό στον κόσμο της (Γέν.γ).

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (4)

 

Αυτοί που ομολογούν τον Χριστό.

 

Μια ειλικρινής ομολογία βασισμένη όμως σε μια λανθασμένη άποψη για τον Χριστό, δεν είναι αρκετή. Θα πρέπει κανείς να πιστέψει και να υπακούσει στο Ευαγγέλιο.

Ψευδοπροφήτες και αιρετικοί ομολογούν πίστη στον Χριστό, αλλά δεν είναι σωσμένοι. Σύμφωνα με τον Ιησού, κάποιοι θα Τον ομολογήσουν ειλικρινά, θα πιστεύουν ότι είναι σωσμένοι, θα κάνουν θαύματα στο όνομά Του, αλλά δεν θα σωθούν γιατί δεν υπάκουσαν στον λόγο Του (Ματθ.ζ:21-27). Πολλοί θα ομολογούν ότι Τον γνωρίζουν κι ότι απόλαυσαν την παρουσία Του, αλλά δεν θα σωθούν (Λουκ.ιγ:25-27).

Τι θα γίνει με αυτούς που έχουν ένα μέτρο πίστης στον Χριστό, αλλά δεν έχουν υπακούσει ακριβώς στο Ευαγγέλιο;

Το χρειαζόμαστε: Μια υποταγμένη καρδιά

Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για την ανάπτυξη της πίστης μας είναι η νοοτροπία κατά της εξουσίας που είναι τόσο διαδεδομένη στον σύγχρονο πολιτισμό.

Αν θέλετε να τσακωθείτε με άλλους Χριστιανούς, ξεκινήστε μια συζήτηση για την τιμή των γονέων, την υποταγή στον γάμο ή τον σεβασμό στους πρεσβύτερους, τους εργάτες της εκκλησίας.

Δυστυχώς, αν απορρίψουμε τις εντολές του Θεού για γήινες εξουσίες, υπονομεύουμε την σχέση μας με τον ίδιο τον Θεό.

Πολλοί Χριστιανοί ενεργούν σαν η Αγία Γραφή να λέει:

Πίστη και υπακοή

Ο Παύλος, περισσότερο από κάθε άλλον συγγραφέα, έδωσε έμφαση στην δικαίωση δια πίστεως, αλλά την ίδια στιγμή επέμεινε δυναμικά στο γεγονός ότι η σώζουσα πίστη είναι αχώριστη από την υπακοή.

Έγραψε ότι το μυστήριο του απολυτρωτικού σχεδίου του Θεού, η εκκλησία, έχει γίνει γνωστό «εις πάντα τα έθνη, προς υπακοήν πίστεως» (Ρωμ.ις:26). Η χάρη του Θεού φέρνει «υπακοήν πίστεως» (Ρωμ.α:5). Ο Ιησούς εργάστηκε μέσα από τον Παύλο «προς υπακοήν των εθνών» (Ρωμ.ιε:18).

Το ίδιο και ο Λουκάς αναφέρει ότι ένας μεγάλος αριθμός ιερέων «υπήκουον εις την πίστην» (Πράξ.ς:7). Η πίστη και η υπακοή είναι τόσο στενά συνδεδεμένες, ώστε έλλειψη υπακοής στον Θεό να είναι απόδειξη έλλειψης πίστης:

«Αλλά δεν υπήκουσαν πάντες εις το ευαγγέλιον διότι ο Ησαίας λέγει, Κύριε, τις επίστευσεν εις το κήρυγμα ημών;» (Ρωμ.ι:16).

Κατανοώντας και υπακούοντας το Ευαγγέλιο.

Αν κάποιος ήδη έχει σωθεί, όπως περιγράφουμε σ’ αυτό το βιβλίο, ελπίζουμε να καταλαβαίνει τη σπουδαιότητα και την ανάγκη αυτών που έλαβε. Ακόμα θα καταλάβει ακριβώς τι του συνέβη και γιατί. Αν κάποιος δεν έχει βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού ή δεν έχει λάβει το Άγιο Πνεύμα, θα τον παρακαλούσαμε να διαβάσει με ανοιχτό το μυαλό, την καρδιά και την Βίβλο του.

Σκοπός μας δεν είναι να ελαττώσουμε ή να αρνηθούμε όσα ο Θεός έχει ήδη κάνει στην ζωή του, αλλά θέλουμε να δει την σπουδαιότητα της γέννησης εξ ύδατος και Πνεύματος.

Μια γυναίκα πρέπει να παρακούσει τον σύζυγό της για το Ευαγγέλιο;

Η Βίβλος λέει στις συζύγους, στην Εφες.ε:24 «αι γυναίκες ας υποτάσσωνται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα». Τι θα κάνει λοιπόν μια χριστιανή γυναίκα, αν ο σύζυγός της της λέει να μην μιλάει στα παιδιά της για το Ευαγγέλιο; Ο Θεός θέλει να υπακούσει αυτή την εντολή;

Ακόμα, αν ένας σύζυγος απαιτεί από την γυναίκα του να τον ακολουθεί στις τελετές της ορθόδοξης εκκλησίας, αυτή πρέπει να υπακούσει;

Αν ο σύζυγος θέλει τα παιδιά να παρακολουθούν κατηχητικό σχολείο της ορθόδοξης εκκλησίας, τι πρέπει να κάνει η σύζυγος;

Αυτιά κουνελιού

Παρ.η:34 Μακάριος ο άνθρωπος, όστις μου ακούση, αγρυπνών καθ' ημέραν εν ταις πύλαις μου, περιμένων εις τους παραστάτας των θυρών μου·

Ένα πρωί τράβηξα τις κουρτίνες στο σαλόνι μας και είδα ένα κουνέλι να φεύγει, τρομαγμένο από τον ήχο.

Υπήρχε μια γυάλινη πόρτα, μια σκεπαστή βεράντα, και υπήρχε μια απόσταση 5,5 μέτρων ανάμεσα στο κουνέλι κι εμένα. Κανένα ανθρώπινο αυτί δεν θα άκουγε το θόρυβο από τις κουρτίνες.

Προσδόκιμο ζωής,

Εφες.β:10, Ζώντας κάθε μέρα για τους σκοπούς του Θεού

Το προσδόκιμο ζωής της Ελλάδας είναι 80,8 χρόνια.

Η μητέρα μου πέθανε όταν ήταν 67.

Το σκεφτόμουν αυτό τελευταία - όχι με νοσηρό τρόπο - απλά το σκέφτομαι επειδή είμαι ήδη κι εγώ 67!

Τι σημαίνει «είμαι έτοιμος»;

Μια μεγάλη μέρα έρχεται για μας τους πιστούς, η μέρα του Βήματος του Χριστού. Πόσο με τρομάζει τούτο!

Πόσο με κάνει να σκέφτομαι τις ευθύνες που έχω όσο ακόμη βρίσκομαι σ' αυτή τη ζωή!

Διαβάζω σε διάφορα sites και σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, σλόγκαν όπως: «Ο Ιησούς έρχεται, είσαι έτοιμος;»!

Είναι εύκολο να το λες, να το γράφεις, να το αναμασάς, να τρομοκρατείς, αλλά έχεις σκεφτεί ποτέ τι σημαίνει «ΕΤΟΙΜΟΣ»;

ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ

Εβραίους γ:1-14

«Σήμερον, εάν ακούσητε της φωνής αυτού, μη σκληρύνητε τας καρδίας σας….»

Το θέμα της υπακοής είναι από τα σπουδαιότερα στη ζωή του πιστού. Όταν λέμε «το αντίθετο της υπακοής» δεν εννοούμε ακριβώς παρακοή αλλά άλλες μορφές, οι οποίες αν και δεν είναι απευθείας άρνηση του θελήματος του Θεού δεν παύουν να έχουν τα ίδια αποτελέσματα με αυτά της παρακοής.

Τιμώντας τον Θεό

Εφεσ.ς:4 Και οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ' εκτρέφετε αυτά εν παιδεία Κυρίου.

Τιμώντας τους γονείς

Αν ένας πατέρας πει ότι θα υπακούσει στο Εφες.ς:4 (να εκτρέφει τα παιδιά του εν παιδεία Κυρίου), αλλά μόνο αν τα παιδιά του αποδειχτούν άξια, θα του λέγαμε ότι οι εντολές του Θεού δεν είναι διαπραγματεύσιμες.

Όμως, πολλοί άνθρωποι δικαιολογούν την ασέβεια και την παραμέληση των γονιών τους, επειδή τους θεωρούν ανάξιους.

Υπακοή και υποταγή

Θα ζεις με ασφάλεια μεγάλη, αν υπακούς ταπεινά και χαρούμενα στους ανωτέρους σου.

ΜΕΓΑΛΟ πλεονέκτημα είναι να ζεις υποταγμένος κάτω από κάποιον ανώτερο σου παρά να είσαι αυτεξούσιος.

Πολύ πιο ασφαλές είναι, να υπακούς παρά να διατάζεις.

Υπάρχουν πολλοί, που υπακούν αναγκαστικά. Γι’ αυτούς η υπακοή είναι κακό και αφορμή δυσανασχέτησης. Γι’ αυτό και ποτέ δεν θα νοιώσουν την χαρά της αληθινής πνευματικής ελευθερίας, που χαρίζεται μόνο σ’ αυτούς που παραδίδουν όλη τους τη θέληση στον Θεό.

«Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται, εάν νομίμως δεν αγωνισθή»

Β’ Τιμ.β

Ο Παύλος προτρέπει τον Τιμόθεο να ενδυναμώνεται στη χάρη που είναι μόνο στο Χριστό Ιησού. Σαν εργάτης του ευαγγελίου, έπρεπε να είναι όλα τα παρακάτω:

1. Οικονόμος (β:1-2)

Στον Τιμόθεο είχαν εμπιστευθεί μεγάλες αλήθειες. Η υπευθυνότητά του ήταν να τις διδάξει σε αξιόπιστους ανθρώπους οι οποίοι με τη σειρά τους θα δίδασκαν άλλους. Αυτό είναι το μεγάλο τεστ του ικανού δασκάλου. Οι αλήθειες πρέπει να διδάσκονται τόσο καθαρά ώστε εύκολα να γίνονται κατανοητές. Ο Τιμόθεος ήταν οικονόμος αυτών των αληθειών του ευαγγελίου.

2. Στρατιώτης (β:3-4)

Ο Τιμόθεος έπρεπε να συγκακοπαθήσει σαν καλός στρατιώτης του Χριστού. Έπρεπε να παραιτηθεί από κάθε βιοτική απασχόληση και να αφιερωθεί απόλυτα στο να ευαρεστεί Αυτόν που τον στρατολόγησε.

Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ; (3)

Είναι αλήθεια ότι αυτό που μετράει σ’ εμάς είναι η ειλικρίνεια. Στον Θεό, όμως, εκείνο που μετράει είναι η αλήθεια και η υπακοή.

Η ειλικρίνεια δεν είναι αρκετή. Μπορεί κάποιος μέσα στην ειλικρίνειά του να κάνει λάθος. Και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι μοιραία.

Νομίζω ότι είναι εύκολο να κοιτάξουμε την έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού απέναντι στις άλλες θρησκείες και να σχηματίσουμε γι’ Αυτόν την εικόνα ενός εκδικητικού γέροντα εκεί στον ουρανό, που λέει: «Θα το κάνετε όπως σας λέω εγώ, αλλιώς είστε καταραμένοι!». Πιστεύω απόλυτα ότι ο Θεός θα ήταν σωστός και δίκαιος αν μας καταδίκαζε όλους αιώνια. Αλλά, ο λόγος της μη ανεκτικότητας απέναντι στις άλλες θρησκείες δεν είναι μόνο το ψυχρό, ακαδημαϊκό ενδιαφέρον για την αλήθεια. Η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού έχει ρίζες και στην ευσπλαχνία Του. Είναι εκ βάθρων αντίθετος προς τις άλλες θρησκείες.