Α΄ Κορινθίους (5)

Γ. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ

 

Α’ Κορ.ιβ

1. Η ενότητα του σώματος

Το πρόβλημα της εκκλησίας της Κορίνθου ήταν τρίπτυχο:

1.   Σχίσματα και σαρκικότητα

2.   Ανηθικότητα και αμαρτία

3.   Διοικητικά προβλήματα στην εκκλησία και γενικά στην καθημερινή ζωή.

Π Α Ρ Ε Τ Α Ο Π Λ Α Σ Ο Υ !

Πού είναι τα όπλα μας; Ο απόστολος Παύλος γράφει, «σε υπενθυμίζω να αναζωπυρής το χάρισμα του Θεού, το οποίον είναι εν σοι» (Β’ Τιμ.α:6). Οι οδηγίες του ήταν «να αναζωπυρώνεις». Αυτή η λέξη έχει να κάνει με την φωτιά – σημαίνει δυναμώνω μια φωτιά για να κατακαύσει τα καύσιμα. Άρα σημαίνει «ανάβω», «δυναμώνω τις φλόγες». Μη ρίξεις τη θερμοκρασία σου! Αναζωπύρωσε την φωτιά! Φύσα πάνω στα μισοσβησμένα ξύλα. Ο λόγος του Θεού και τα χαρίσματα του Πνεύματος είναι τα όπλα μας ενάντια στις επιθέσεις του εχθρού.

Αυτά τα χαρίσματα περιγράφονται στην Α΄ Κορ.ιβ:1-11:

«Περί δε των πνευματικών, αδελφοί, δεν θέλω να αγνοήτε. Εξεύρετε ότι ήσθε εθνικοί, συρόμενοι όπως εσύρεσθε προς τα είδωλα τα άφωνα. Διά τούτο σας γνωστοποιώ ότι ουδείς λαλών διά Πνεύματος Θεού λέγει ανάθεμα τον Ιησούν, και ουδείς δύναται να είπη Κύριον Ιησούν, ειμή διά Πνεύματος Αγίου. Είναι δε διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό· είναι και διαιρέσεις διακονιών, ο Κύριος όμως ο αυτός· είναι και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι. Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. Διότι εις άλλον μεν δίδεται διά του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, εις άλλον δε πίστις διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών. Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διανέμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει».

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 24 - Τα χαρίσματα του Πνεύματος

Α’ Κορ.ιβ:1 Περί δε των πνευματικών, αδελφοί, δεν θέλω να αγνοήτε.

Α’ Κορ.ιβ:4-7 Είναι δε διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό· είναι και διαιρέσεις διακονιών, ο Κύριος όμως ο αυτός· είναι και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι. Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον.

Συχνά ακούμε ανθρώπους να λένε ότι χρειαζόμαστε τα χαρίσματα του Πνεύματος ανάμεσά μας, και μιλούν σαν να μην λειτουργεί κανένα από αυτά.

Νόμιμο δικαίωμα

Κάθε εργάτης του Ευαγγελίου χρειάζεται δύναμη. Η εκκλησία χρειάζεται δύναμη. Ο κόσμος χρειάζεται δύναμη.

Η δύναμη αυτή στην Καινή Διαθήκη αρχικά αναφέρεται σαν εξουσία ή νόμιμο δικαίωμα.

«Όσοι δέ εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν νά γείνωσι τέκνα Θεού, εις τούς πιστεύοντας εις τό όνομα αυτού» (Ιωάν.α:12).

Την ίδια λέξη εξουσία ή νόμιμο δικαίωμα χρησιμοποίησε ο Ιησούς και στο Λουκ.ι:19 «Ιδού, δίδω εις εσάς τήν εξουσίαν τού νά πατήτε επάνω όφεων καί σκορπίων καί επί πάσαν τήν δύναμιν τού εχθρού, καί ουδέν θέλει σάς βλάψει».

Είμαστε πολίτες της Βασιλείας του Θεού.

«Κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού» (Ρωμ.η:17).

«Τώρα είμεθα τέκνα Θεού» (Α' Ιωάν.γ:2).

«Ανεγεννήθητε ουχί εκ φθαρτού σπέρματος αλλά αφθάρτου, δια του λόγου του Θεού» (Α' Πέτρ.α:23)

«Τό γεγεννημένον εκ τής σαρκός είναι σάρξ καί τό γεγεννημένον εκ τού Πνεύματος είναι πνεύμα» (Ιωάν.γ:6).

«ίνα διά τούτων γείνητε κοινωνοί θείας φύσεως, αποφυγόντες τήν εν τώ κόσμω υπάρχουσαν διά τής επιθυμίας διαφθοράν» (Β' Πέτρ.α:4).

«διότι αγάπη τού Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταίς καρδίαις ημών διά Πνεύματος  Αγίου τού δοθέντος εις ημάς» (Ρωμ.ε:5) .

«διότι μεγαλήτερος είναι εκείνος όστις είναι εν υμίν παρά όστις είναι εν τώ κόσμω» (Α' Ιωάν.δ:4).

«Εν τώ ονόματί μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια» (Μάρκ.ις:17).

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (50) τελευταίο

Είναι άραγε οι κήρυκες/δάσκαλοι μιας εκκλησίας «προφήτες» όπως ακούγεται να λέγεται;

Λένε, ότι σήμερα, προφήτης είναι όποιος κηρύττει ή διδάσκει στην εκκλησία, και αυτό επειδή στην Παλαιά Διαθήκη ήταν ο προφήτης αυτός που δίδασκε το λαό. Κι όμως, το ότι δίδασκε ο προφήτης στην Π.Δ., δεν κάνει τον όποιο κήρυκα στην Κ.Δ., προφήτη, ασχέτως αν μπορεί σήμερα ένας δάσκαλος/κήρυκας να έχει και χάρισμα προφητείας, ή ένας προφήτης να έχει και χάρισμα διδασκαλίας. Αυτά βέβαια, δηλαδή αν έχει κάποιος χάρισμα διδασκαλίας ή προφητείας, πρέπει να αποδειχτούν. Το «Ό,τι δηλώσεις, είσαι», δεν ισχύει και αυτό είναι κάτι που μερικοί πρέπει να καταλάβουν.Πέρα όμως από το μη λογικό της υπόθεσης, θα δούμε φυσικά τι έχει να διδάξει η Γραφή σχετικά. Όπως θα δούμε, χωρίς καμία άλλη εξωτερική πηγή («πατέρες», θεολόγοι, Βιβλικές/θεολογικές σχολές, κτλ.), είναι λάθος να θεωρεί κανείς τον εαυτό του προφήτη μόνο και μόνο επειδή κηρύττει/διδάσκει (ασχέτως τον σκοπό).

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (49)

ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΣΤΗ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ (Α’ Κορ.ιδ:26-40)

Είναι βασικό στο θέλημα του Θεού, όλα τα πράγματα να λειτουργούν σύμφωνα με το σχέδιό Του. Ακριβώς όπως κάθε άτομο στο απέραντο σύμπαν μας λειτουργεί σύμφωνα με το δημιουργικό σκοπό του Θεού, έτσι πρέπει να λειτουργεί και η εκκλησία εάν θέλει να Τον ευχαριστήσει. Στην Α’ Κορ.ιδ:33 διαβάζουμε ότι: «ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ' ειρήνης. Καθώς εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων». Σύμφωνα με τον Παύλο, δεν πρέπει να υπάρχει απολύτως καμία ασυμφωνία στη λειτουργία των χαρισμάτων του πνεύματος.

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (48)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΦΩΝΗΤΙΚΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ (Α’ Κορ.ιδ:15-25)

Α’ Κορ.ιδ:15 Τι πρέπει λοιπόν; Θέλω προσευχηθή με το πνεύμα, θέλω δε προσευχηθή και με τον νούν. Θέλω ψάλλει με το πνεύμα, θέλω δε ψάλλει και με τον νούν.

Εδώ είναι το συμπέρασμα για την προσωπική χρήση των γλωσσών: είναι πολύτιμο να προσευχηθούμε και να ψάλουμε σε γλώσσες, και είναι πολύτιμο να προσευχηθούμε και να ψάλουμε στη γλώσσα μας. Και τα δύο είναι σημαντικά, δεν θα πρέπει να υποτιμούνται ή να παραμελούνται. Το θέμα είναι ότι το καθένα έχει την κατάλληλη στιγμή και τον τόπο του.

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (47)

Α’ Κορινθίους ιδ: Τα φωνητικά χαρίσματα σε δημόσια λατρεία

Μετά την εισαγωγή των πνευματικών χαρισμάτων και τη διδασκαλία της σημασίας της ενότητας και της αγάπης, κατά την άσκηση τους, η Α’ Κορινθίους μας καθοδηγεί όσο αφορά στη σωστή χρήση τους στη δημόσια λατρεία. Δίνει κατευθυντήριες γραμμές για να εξαλείψει τη σύγχυση και να εδραιώσει την τάξη έτσι ώστε ο σκοπός των πνευματικών  χαρισμάτων - να δοξάσουν το Χριστό και να οικοδομήσουν το σώμα – να μπορεί να εκπληρωθεί.

Η Α’ Κορινθίους ιδ ασχολείται ιδιαίτερα με τα τρία φωνητικά χαρίσματα - γλώσσες, ερμηνεία γλωσσών, και προφητεία - επειδή εύκολα μπορεί να χρησιμοποιηθούν λάθος σε μια συνάθροιση.

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (46)

Προφητεία

ΒΙΒΛΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Πράξ.ια:27-28 Εδώ έχουμε ένα παράδειγμα δημόσιας προφητείας: «Εν εκείναις δε ταις ημέραις κατέβησαν από Ιεροσολύμων προφήται εις Αντιόχειαν· σηκωθείς δε εις εξ αυτών ονόματι Άγαβος, εφανέρωσε διά του Πνεύματος ότι έμελλε να γείνη μεγάλη πείνα καθ' όλην την οικουμένην· ήτις και έγεινεν επί Κλαυδίου Καίσαρος». Η εκκλησία στην Αντιόχεια ανταποκρίθηκε σ’ αυτή την προφητεία στέλνοντας χρηματική βοήθεια προς τους πιστούς στην Ιουδαία, που ήταν σχετικά φτωχοί.

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (45)

Προφητεία

Το τελευταίο φωνητικό χάρισμα που θα συζητήσουμε είναι η προφητεία. Η βασική έννοια της λέξης «προφητεύω» είναι «μιλάω κάτω από την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος» (Strong).

Ο Σταματάκος και οι Liddell & Scot δίνουν την έννοια «ερμηνεύω τη Γραφή, κηρύσσω υπό την επίδραση του Αγίου Πνεύματος, κηρύσσω δημόσια».

Σε κάθε περίπτωση, η λέξη προέρχεται από το «προ-φημί» που κατά το Σταματάκο σημαίνει «λέγω πρότερον, λέγω προηγουμένως, προλέγω».

Δεδομένου ότι ο Θεός αποκάλυψε συχνά το μέλλον μέσω των Βιβλικών προφητών, το ρήμα απέκτησε τη δευτερεύουσα έννοια του «προλέγω γεγονότα».

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (44)

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Έχοντας ξεκαθαρίσει τη διαφορά μεταξύ των γλωσσών σαν «αρχικό σημείο» και των γλωσσών σαν «χάρισμα», θα περιορίσουμε τώρα τη συζήτησή μας στο χάρισμα «είδη γλωσσών», όπως αναφέρεται από τον Παύλο. Πριν προχωρήσουμε στη μελέτη μας όμως, είναι καλό να διαφοροποιήσουμε το χάρισμα όταν ενεργείται σαν προσευχή, και σαν μήνυμα προς την εκκλησία.

Η δεύτερη χρήση των γλωσσών έχει να κάνει με την προσευχή και την προσωπική οικοδομή. Η Α’ Κορ.ιδ αναφέρεται αρκετές φορές σ’ αυτή τη χρήση των γλωσσών και την ενθαρρύνει:

Α’ Κορ.ιδ:2 «Διότι ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον δεν λαλεί προς ανθρώπους, αλλά προς τον Θεόν· διότι ουδείς ακούει αυτόν, αλλά με το πνεύμα αυτού λαλεί μυστήρια»

Ο Παύλος μιλά εδώ για γλώσσες, όπως μιλιούνται από ένα πιστό την ώρα της προσωπικής προσευχής του. Σ’ αυτή την περίπτωση, δεδομένου ότι επικοινωνεί με το Θεό, δεν υπάρχει καμία ανάγκη για ερμηνεία.

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (43)

Γλώσσες και ερμηνεία

Ενώ είναι αλήθεια η κινεζική παροιμία που λέει: "μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις", η γλώσσα παραμένει το ισχυρότερο και το πιο αποτελεσματικό μέσο επικοινωνίας που είναι γνωστό στον άνθρωπο. Με την ανθρώπινη ομιλία ευλογούμε ή αναθεματίζουμε και τον άνθρωπο και τον Θεό. Μέσω της γλώσσας αναπτύσσουμε τα συναισθήματα του οίκτου, και κάποιες φορές, επίπληξη και εκδίκηση. Με την ομιλία, οι κρυμμένες σκέψεις της καρδιάς αποκαλύπτονται. 

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (42)

Η επίθεση των χειρών

Όπως είπαμε, η Αγία Γραφή περιγράφει δύο σημαντικές ενέργειες που μπορούν να βοηθήσουν να εστιαστεί η πίστη ώστε να λάβουμε θεραπεία σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή: άλειμμα ελαίου και επίθεση των χεριών. Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα συζητήσουμε τη σημασία της επίθεσης των χειρών.

Ο Ιησούς υποσχέθηκε, «Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι παρακολουθεί ταύτα, Εν τω ονόματί μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια· θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας· όφεις θέλουσι πιάνει· και εάν θανάσιμόν τι πίωσι, δεν θέλει βλάψει αυτούς· επί αρρώστους θέλουσιν επιθέσει τας χείρας, και θέλουσιν ιατρεύεσθαι» (Μάρκ.ις:17-18).

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (41)

αλείψαντες αυτόν με έλαιον

Ιακ.ε:14 Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθώσιν επ' αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τω ονόματι του Κυρίου.

Οι πρεσβύτεροι, πρέπει να αλείψουν με λάδι τον άρρωστο.

Λένε κάποιοι σύγχρονοι σχολιαστές ότι αυτό το εδάφιο μιλάει για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Στην αρχαιότητα, οι ιατρικές τεχνικές ήταν περιορισμένες, και οι άνθρωποι έχυναν λάδι σε έλκη ή πληγές. 

Αλλά αν αυτό είναι το νόημα του Ιάκ.ε, γιατί πρέπει οι πρεσβύτεροι να ενεργούν σαν γιατροί, και γιατί πρέπει να χρησιμοποιούν λάδι για κάθε ασθένεια από πονοκέφαλο μέχρι καρκίνο; Παντού στη Γραφή, οι άνθρωποι του Θεού χρησιμοποιούσαν το λάδι σαν συμβολικό χρίσμα, και αυτή η έννοια είναι προφανής εδώ.

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (40)

Εστιασμένη πίστη

Δεν είναι αρκετό να πιστεύουμε γενικά ότι ο Θεός μπορεί να θεραπεύσει ή ακόμη ότι Αυτός θα θεραπεύσει τελικά. Η πίστη πρέπει να λέει, «παίρνω τώρα τη θεραπεία μου»! Ο Ιησούς και οι απόστολοι χρησιμοποίησαν συχνά συμβολικές πράξεις για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να επικεντρώσουν την πίστη τους ώστε να λάβουν τη θεραπεία σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Μερικά παραδείγματα:

Μάρκ.ζ:32-35 Και φέρουσι προς αυτόν κωφόν μογιλάλον και παρακαλούσιν αυτόν να επιθέση την χείρα επ' αυτόν. Και παραλαβών αυτόν κατ' ιδίαν από του όχλου έβαλε τους δακτύλους αυτού εις τα ώτα αυτού, και πτύσας ήγγισε την γλώσσαν αυτού, και αναβλέψας εις τον ουρανόν, εστέναξε και λέγει προς αυτόν· Εφφαθά, τουτέστιν Ανοίχθητι. Και ευθύς ηνοίχθησαν τα ώτα αυτού και ελύθη ο δεσμός της γλώσσης αυτού, και ελάλει ορθώς.

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (39)

Επίκληση του ονόματος του Ιησού.

Όχι μόνο πρέπει να έχουμε πίστη, αλλά είναι απαραίτητο να έχουμε πίστη στον Ιησού Χριστό, σ’ Αυτόν που αγόρασε τη θεραπεία μας με τις πληγές από το μαστίγιο στην πλάτη Του κατά την εξιλέωση. 

Η δύναμη της πίστης δεν αναπαύεται στη δική μας  διανοητική πίστη ή λεκτική ομολογία, αλλά στο αντικείμενο της πίστης μας. Θα λάβουμε θεραπεία μόνο αν αυτός που επικαλούμαστε έχει τη δύναμη να θεραπεύσει, και ο Ιησούς είναι Αυτός που έχει όλη η δύναμη.

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (38)

Πίστη για θεραπεία

Η θεία θεραπεία είναι ένα σημείο που ακολουθεί τους πιστούς. Ο Ιησούς υποσχέθηκε, «Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι παρακολουθεί ταύτα, Εν τω ονόματί μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια· θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας· όφεις θέλουσι πιάνει· και εάν θανάσιμόν τι πίωσι, δεν θέλει βλάψει αυτούς· επί αρρώστους θέλουσιν επιθέσει τας χείρας, και θέλουσιν ιατρεύεσθαι» (Μάρκ.ις:17-18).

Όλοι οι πιστοί — όχι μόνο οι απόστολοι, οι προφήτες, ή οι κήρυκες — μπορούν να νικήσουν τη δύναμη του Σατανά, να μιλήσουν σε άγνωστες γλώσσες, να αισθάνονται ασφαλείς κάτω από την προστασία του Θεού, και να προσεύχονται με επιτυχία για τη θεία θεραπεία των αρρώστων.

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (37)

Γιατί μερικές φορές δεν έρχεται η θεραπεία;

Πολλές φορές ο διάβολος μας προσβάλει κάνοντας μας ν’ αμφιβάλουμε ή να ταλαντευόμαστε, ξέροντας ότι μπορεί να κλέψει τη νίκη μας αν δεν μείνουμε σταθεροί. Για παράδειγμα, αν κόψω ένα δέντρο στην αυλή μου, κι ο γείτονας έρθει και μου πει: «Α! αυτό το δέντρο είναι ακόμα ζωντανό», εγώ θα πω: «Όχι, είναι κομμένο». Ο γείτονας μπορεί να σκέφτεται με ειλικρίνεια ότι αφού τα φύλα του δέντρου είναι ακόμα πράσινα, το δέντρο είναι ζωντανό. Όμως η αλήθεια του πράγματος είναι ότι το δέντρο είναι νεκρό, αφού το έχω κόψει απ’ τη ρίζα. Θα πεθάνει σε λίγο και τα φύλα του θα γίνουν καφέ κι έτσι θα πειστεί κι ο γείτονας.

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (36)

Πίστη, όταν η απελευθέρωση ή η θεραπεία δεν έρχεται.

Η πίστη μας πρέπει να αναπαύεται στο Θεό, όχι σε μια θεολογία άμεσης απελευθέρωσης ή θεραπείας. Μερικές φορές ο Θεός δεν απαντά στις προσευχές μας με τον τρόπο που θα θέλαμε ή περιμέναμε. Ωστόσο, έχουμε εμπιστοσύνη σ' αυτόν. Ο Ιώβ είπε: «Και αν με θανατόνη, εγώ θέλω ελπίζει εις αυτόν» (Ιώβ ιγ:15). Ο Θεός δεν είναι ο πρωτουργός των ασθενειών ή των δυσκολιών - η αμαρτία του ανθρώπου έφερε αυτά τα πράγματα στον κόσμο - αλλά Αυτός επιτρέπει να συμβούν στο δρόμο μας.