Η μόνη ελπίδα

Σημεία των τελευταίων ημερών

Έρχονται μέρες που ούτε καν φανταζόμαστε! Ούτε θα μπορούσαμε να διανοηθούμε από μόνοι μας!

Μιλάμε για την παγκόσμια κυριαρχία του Αντίχριστου, η οποία δεν αργεί καθόλου, όπως δείχνουν τα πράγματα.

Έχει σαν στόχο την υποδούλωση όλης της ανθρωπότητας.

Ο Θεός που κρίνει

 Α’ Βας.κα:1-29

 

Ο Ιησούς είχε μια συζήτηση με κάποιον που Τον πλησίασε και Τον αποκάλεσε «Διδάσκαλο αγαθό». Απαντώντας είπε: «Τι με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ειμή εις, ο Θεός. Αλλ' εάν θέλης να εισέλθης εις την ζωήν, φύλαξον τας εντολάς» (Ματθ.ιθ:17).

Ο Θεός είναι αγαθός. Είναι γεμάτος καλοσύνη  και αγάπη για τα πλάσματά Του. Αυτή είναι μια από τις πρώτες αλήθειες που μαθαίνουμε. Ο Θεός είναι γεμάτος έλεος, έχει ατελείωτη χάρη, αγάπη και υπομονή για όλους. Δεν είναι δυνατόν να μετρηθεί η αγαθότητά Του, κάτι που αποτελεί μεγάλη παρηγοριά για μας!

Η καλοσύνη του Θεού φανερώνεται από το γεγονός ότι συνεχίζει να συγχωρεί, συνεχίζει να είναι μακρόθυμος. Περιμένει τον αμαρτωλό, κάνοντας υπομονή με τον άνθρωπο. Κάθε πρωί, το έλεός Του ανανεώνεται. Γιατί; Επειδή ο Θεός είναι αγαθός.

Όλοι θα εκπλαγούμε την ημέρα της κρίσης

Πολλοί θα εκπλαγούν την ημέρα της κρίσης. Επειδή ότι κάνουν στους πιστούς, είναι σαν να τον κάνουν προσωπικά στον ίδιο τον Ιησού, όπως κατάλαβε ο Παύλος.

Πράξ.θ:1-5 Ο δε Σαύλος, πνέων έτι απειλήν και φόνον κατά των μαθητών του Κυρίου, ήλθε προς τον αρχιερέα και εζήτησε παρ' αυτού επιστολάς εις Δαμασκόν προς τας συναγωγάς, όπως εάν εύρη τινάς εκ της οδού ταύτης, άνδρας τε και γυναίκας, φέρη δεδεμένους εις Ιερουσαλήμ. Ενώ δε πορευόμενος επλησίαζεν εις την Δαμασκόν, εξαίφνης ήστραψε περί αυτόν φως από του ουρανού, και πεσών επί την γην, ήκουσε φωνήν λέγουσαν προς αυτόν· Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις; Και είπε· Τις είσαι, Κύριε; Και ο Κύριος είπεν· Εγώ είμαι ο Ιησούς, τον οποίον συ διώκεις· σκληρόν σοι είναι να λακτίζης προς κέντρα.

Αυτό θα ήταν ένα μεγάλο σοκ για τον Σαούλ. Κάποια στιγμή, αργότερα, ομολόγησε ότι είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός, γιατί είχε διώξει την εκκλησία του Θεού (Α΄ Τιμ.α:15, Γαλ.α:13). Κάθε φορά που έριχνε έναν πιστό στη φυλακή, πρόσβαλε τον Σωτήρα του κόσμου. Λυπούσε τον Δημιουργό του σύμπαντος.

Ο Ιησούς στην εποχή της Κρίσης

Απ’ ό,τι διαβάζουμε στα Ευαγγέλια, ο Ιησούς έζησε μαζί με το λαό Του εδώ στη γη διάφορες κρίσεις και τις αντιμετώπισε με θαυμαστή σοφία. Κι αναρωτιέται κανείς:

·        Πώς θα συμπεριφερόταν σήμερα ο Κύριος αν ζούσε τη δική μας κρίση;

·        Τι θα είχε να πει σ’ εμάς τους πιστούς;

·       Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη υπόσχεση στο λόγο του Θεού ή κάποια εικόνα που να μας δείχνει τί θα πρέπει να περιμένουμε από το Χριστό στην εποχή της κρίσης;

Στο 5^ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης διαβάζουμε πώς συμπεριφέρεται ο Χριστός με φόντο τα γεγονότα των έσχατων, των δικών μας δηλαδή, καιρών. Ο Ιωάννης βλέπει ένα θρόνο και Κάποιον να κάθεται σ’ αυτόν, και να κρατάει στο δεξί του χέρι ένα κυλινδρικό, επτασφράγιστο βιβλίο. Κανένας δεν μπορούσε ν’ ανοίξει αυτό το βιβλίο, παρά μόνο ο λέων του Ιούδα, ο οποίος όμως έμοιαζε με ένα μικρό, τραυματισμένο αρνάκι.

Νομίζουν....

Καταφύγιο για πλούσιους την ημέρα της κρίσης (2)!!

Καταφύγιο για πλούσιους, την ημέρα της κρίσης!!!

Νομίζουν.....

Το Βήμα της Κρίσης του Χριστού

Όλοι εκείνοι που θα αρπαχτούν από τη γη θα συναντήσουν τον Χριστό στον αέρα και θα πάνε να ζήσουν μαζί Του. Έπειτα θα σταθούν μπροστά στο Βήμα του Κυρίου για να κριθούν. Το γεγονός αυτό ονομάζεται «Το Βήμα της Κρίσης του Χριστού». Ο απόστολος Παύλος μας μιλάει γι’ αυτό όταν γράφει στους Κορίνθιους:

«Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, δια να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα δια του σώματος, καθ’ α έπραξεν, είτε αγαθόν, είτε κακόν» (Β’ Κορ.ε:10).

Μήπως είσαι υποκριτής;

Ματθ.ζ:1-5 Μη κρίνετε, διά να μη κριθήτε· διότι με οποίαν κρίσιν κρίνετε θέλετε κριθή, και με οποίον μέτρον μετρείτε θέλει αντιμετρηθή εις εσάς. Και διά τι βλέπεις το ξυλάριον το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε δοκόν την εν τω οφθαλμώ σου δεν παρατηρείς; Η πως θέλεις ειπεί προς τον αδελφόν σου, Άφες να εκβάλω το ξυλάριον από του οφθαλμού σου, ενώ η δοκός είναι εν τω οφθαλμώ σου; Υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, και τότε θέλεις ιδεί καθαρώς διά να εκβάλης το ξυλάριον εκ του οφθαλμού του αδελφού σου.

Αιώνια ασφάλεια της ψυχής - μπορεί ο χριστιανός να χάσει τη σωτηρία του; (1)

Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει χριστιανός. «Χριστιανός» δεν είναι κάποιος που κάποτε είπε μια προσευχή (που ίσως του υπαγόρευσαν) ή πήγε μπροστά, στο θυσιαστήριο, όπως λένε, και σήκωσε τα χέρια του ψηλά, ή που μεγάλωσε μέσα σε μια χριστιανική οικογένεια. Ενώ κάθε ένα από αυτά μπορεί να είναι κάποια «χριστιανική» εμπειρία, δεν είναι αυτό που σε κάνει Χριστιανό.

Ένα από τα θλιβερά χαρακτηριστικά της εποχής που διανύουμε είναι η αλλοίωση των λέξεων, των εννοιών, των νοημάτων, και βέβαια και των αξιών.

Αναπολόγητος

Όσοι έχουν περάσει από κάποιο δικαστήριο, είτε σαν κατηγορούμενοι είτε σαν μάρτυρες, θα γνωρίζουν τη διαδικασία. Μετά από την αναγγελία του κατηγορητηρίου από τον δημόσιο κατήγορο, πάντοτε ο πρόεδρος δίνει το λόγο στον κατηγορούμενο να απολογηθεί, να δικαιολογήσει τον εαυτό του για την κατηγορία που του αποδίδουν. Αυτή η απολογία είναι απαραίτητο στοιχείο κάθε δίκης. Φανταστείτε λοιπόν κάποιον κατηγορούμενο, που σαν ο πρόεδρος διαβάσει το κατηγορητήριο και ο εισαγγελέας ζητήσει την τιμωρία του, αυτός σκύβει το κεφάλι και δεν βγάζει λέξη από το στόμα του.

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΣ ΛΙΘΟΣ (6)

Α. Η καταστροφή των βασιλείων

Η Γραφή λέει καθαρά ότι «αι εξουσίαι υπό του Θεού είναι τεταγμέναι» (Ρωμ.ιγ:1). Ο Θεός έχει ορίσει να υπάρχουν ανθρώπινες κυβερνήσεις. Όμως, ο Θεός είναι ο Υψηλότατος κυβερνήτης όλων των βασιλείων αυτού του κόσμου.

«Διότι ούτε εξ ανατολών, ούτε εκ δυσμών, ούτε εκ της ερήμου, έρχεται η ύψωσις, αλλ’ ο Θεός είναι ο Κριτής. Τούτον ταπεινόνει, και εκείνον υψόνει». (Ψαλμ.οε:6,7).

Κάθε έθνος που δεν αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστό σαν Κύριό του, πρόκειται να καταστραφεί.

Η κρίση και η τιμωρία των αμαρτωλών

Ο Θεός τα βλέπει όλα. Ετοίμασε λοιπόν τον εαυτό σου για την ημέρα της κρίσης.

ΟΤΑΝ κάνεις κάτι, να σκέφτεσαι ότι κάποτε θα κριθείς. Τίποτε κρυφό δεν υπάρχει για τον Θεό. Για τις πράξεις σου δεν δέχεται δικαιολογία καμιά, αλλά κρίνει με δικαιοσύνη.

Φτωχέ, ανόητε αμαρτωλέ! Ποια απολογία θα έχεις τότε μπροστά στον Θεό, εσύ που τρέμεις μπροστά σ’ έναν άνθρωπο θυμωμένο;

Γιατί δεν φροντίζεις ώστε εκείνη τη φοβερή ημέρα να είσαι έτοιμος;

Τότε κανείς δεν θα είναι δυνατόν να σε υπεράσπιση. Καθένας θα σηκώνει το δικό του φορτίο και τίποτε άλλο δεν θα είναι σε θέση να κάνει.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΚΡΙΣΗ;

Ιεζ.θ:1 – ι:2

Στο παραπάνω ερώτημα, ένας θα βιαζόταν να απαντήσει: «βέβαια από κει που η αμαρτία έχει απελπιστικά πληθύνει». 

Τέτοια είναι η ανθρώπινη λογική και διαδικασία: Τιμωρείται ο πολύ φταίχτης, έπειτα ο λιγότερο και ούτω καθεξής. 

Όμως στο σημερινό μας ανάγνωσμα - και όχι μόνο σ’ αυτό - διδασκόμαστε ότι αντίστροφη είναι η διαδικασία του Θεού.

«Αρχίσατε από του αγιαστηρίου μου» (6).

ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟ ΜΕΤΡΟ ΚΡΙΣΗΣ (2)

Κανένας δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει στα σοβαρά ότι η συνείδηση είναι ένα απόλυτο μέτρο. Είναι πασίγνωστο ότι η συνείδηση επηρεάζεται από τη διαπαιδαγώγηση, και ότι μπορεί να φιμωθεί ή και σε μεγάλη έκταση να νεκρωθεί. Ο Παύλος προειδοποιούσε τον Τιμόθεο για ανθρώπους που δίδασκαν αυτά που ονόμαζε διδασκαλίες δαιμονίων. Τους περιγράφει σαν «υποκριτές, ψευδολόγους, εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμένην» (Α' Τιμ.δ:2).

ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟ ΜΕΤΡΟ ΚΡΙΣΗΣ (1)

Ποιος είπε ποτέ ότι ο Θεός θα καταδικάσει ανθρώπους, γιατί απέρριψαν κάποιον για τον οποίο ποτέ δεν άκουσαν; Σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτή η διδασκαλία της Γραφής. Ο Θεός δεν καταδικάζει τον άνθρωπο που δεν άκουσε σαν να είχε ακούσει. Η Γραφή, όμως, πράγματι διδάσκει ότι κάθε άνθρωπος στέκεται καταδικασμένος μπροστά στον Θεό, και ότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτό δεν είναι δίκαιο (Ρωμ.γ:19).

ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΕΤΡΑ

Ο Ιησούς μας συμβούλεψε: «Μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε» (Ιωάν.ζ:24). Μια λαϊκή παροιμία λέει: «Ποτέ μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του» όπου μπορούμε να προσθέσουμε σαν σχόλιο, «Ποτέ μην κρίνεις από την όψη, αλλά πάντα να θυμάσαι ότι έτσι θα κρίνεσαι»!

Όλοι μας ξέρουμε ανθρώπους που φαίνονται άγιοι, αλλά έχουν τόσες ανάγιες συμπεριφορές, που όταν έρθουν στην εκκλησία, κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα.

Τελική κρίση.

Β’ Κορ.ε:10 Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα διά του σώματος καθ' α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν.

Ματθ.ιβ:36 Σας λέγω δε ότι διά πάντα λόγον αργόν, τον οποίον ήθελον λαλήσει οι άνθρωποι, θέλουσιν αποδώσει λόγον δι' αυτόν εν ημέρα κρίσεως.

Η κρίση των πιστών.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Α. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΙΔΑΞΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Λουκ.ις:22-23 “Απέθανε δε ο πτωχός, και εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ...Και εν τω άδη υψώσας τους οφθαλμούς αυτού ενώ ήτο εν βασάνοις.”

Ματθ.κε: “Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.”

Λουκ.κγ:43  “Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.”

Σε πολλές περιπτώσεις ο Ιησούς δίδαξε την αθανασία - ότι υπάρχει ζωή μετά το θάνατο.  Ο Ιησούς μίλησε για την αιώνια ύπαρξη σαν “ζωή αιώνια” και “αιώνια τιμωρία”. Εάν η ζωή και η τιμωρία διαρκούν αιώνια, τότε δεν υπάρχει τέλος στην αιωνιότητα και στην ύπαρξη της ανθρώπινης ψυχής. Ο Ιησούς δίδαξε αυτή την αλήθεια πολύ καθαρά στην ιστορία του Λάζαρου και του πλούσιου, καθώς και με τα λόγια Του στο ληστή πάνω στο σταυρό.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

Κάθε άνθρωπος πρέπει να εξασκήσει το ελεύθερο θέλω του. Χωρίς τον πειράζοντα και το Θεό να εργάζεται στη γη με απόλυτη εξουσία, δεν θα υπάρχει ερέθισμα για να αμαρτήσει κανείς. Ο άνθρωπος δεν θα είναι επιρρεπής στην αμαρτία, όταν όλα γύρω του θα είναι δικαιοσύνη.

Ωστόσο, στο τέλος της Χιλιετηρίδας, ο Θεός θα επιτρέψει στο διάβολο να αποφυλακιστεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Όλοι αυτοί που υπάκουσαν το Θεό  μόνο λόγω της απόλυτης εξουσίας που είχε πάνω στη γη, θα έχουν την ευκαιρία να επαναστατήσουν. Αν αυτό είναι μέσα στην καρδιά τους, να παρακούσουν το Θεό, τότε θα προσχωρήσουν στις τάξεις του εχθρού.

«Η ανάταση του δακτύλου»

Ησαΐας νη:9-12 «Αν βγάλεις από ανάμεσα σου τον ζυγό, ΤΗΝ ΑΝΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ, και τα μάταια λόγια. και ανοίγεις την ψυχή σου σ' εκείνον που πεινάει, και ευχαριστείς την θλιμμένη ψυχή. τότε, το φως σου θα ανατέλλει μέσα στο σκοτάδι, και το σκοτάδι σου θα είναι σαν μεσημέρι. Και ο Κύριος θα σε οδηγεί πάντοτε, και θα χορταίνει την ψυχή σου μέσα σε ανομβρίες, και θα παχύνει τα κόκαλα σου. και θα είσαι σαν κήπος που ποτίζεται και σαν πηγή νερού, που τα νερά της δεν στερεύουν. Και αυτοί που είναι από σένα, θα οικοδομήσουν τις παλιές ερημώσεις. θα ανεγείρεις τα θεμέλια πολλών γενεών. και θα ονομαστείς ο επιδιορθωτής των χαλασμάτων, ο ανορθωτής των δρόμων για την κατοίκηση»