Προς Φιλιππησίους (2)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

Κεφάλαια 3 & 4

 

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ

1. Προειδοποίηση κατά των Ιουδαϊζόντων

γ:1,2

Προφανώς, μερικοί Ιουδαΐζοντες είχαν έρθει στους Φιλίππους και δίδασκαν τους πιστούς ότι πρέπει να κρατάνε τις Ιουδαϊκές παραδόσεις.

Σ’ αυτά τα εδάφια, ο Παύλος δε γράφει στους Φιλιππησίους εναντίον τριών κατηγοριών ανθρώπων, αλλά για μια κατηγορία με τρία χαρακτηριστικά: κύνες, κακοί εργάτες, κατατομή.

Προς Φιλιππησίους (1)

 

ΜΕΡΟΣ Ι

 

Α. ΦΙΛΙΠΠΟΙ

Οι Φίλιπποι ήταν μια πόλη της Μακεδονίας πάνω στην Εγνατία οδό που ιδρύθηκε απ’ τον Αύγουστο. Το 356 π.Χ. ο Φίλιππος ο Μακεδόνας την αύξησε και την εξέτεινε λόγω της στρατηγικής της θέσης. Από Κρηνίδες που ονομαζόταν τη μετονόμασε σε Φιλίππους δίνοντάς της το δικό του όνομα. Η θέση της ήταν σε μια πολύ εύφορη πεδιάδα σε απόσταση περίπου 6 χλμ. από τη θάλασσα και γι’ αυτό είχε σαν επίνειο τη σημερινή Καβάλα. Τον καιρό του Παύλου ήταν Ρωμαϊκό στρατιωτικό κέντρο με πολύ λίγους Εβραίους ανάμεσα στον Εθνικό πληθυσμό.

Προς Φιλήμωνα

A. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΦΙΛΗΜΩΝΑ

Αυτή η επιστολή αν και μικρή, είναι απ’ τις πιο όμορφες του Παύλου. Ήταν ένα ιδιωτικό γράμμα που ασχολείται μ’ ένα προσωπικό πρόβλημα και μας δίνει μια βαθιά γνώση των σχέσεων του Παύλου με τους πιστούς.

Προς Τίτο

Α. Ο ΤΙΤΟΣ

Ο Τίτος πίστεψε απ’ τον Παύλο γιατί τον αναφέρει σαν “γνήσιον τέκνον κατά κοινήν ημών πίστιν” (α:4). Υπήρξε ένας απ’ τους έμπιστους και αφοσιωμένους συνεργάτες του Παύλου. Ήταν ένας γεμάτος πίστη εργάτης του Κυρίου, Έλληνας στην εθνικότητα (Γαλ.β:3) και είχε επιστρέψει στο Χριστό από την ειδωλολατρία.

Προς Ρωμαίους (4)

 

Μέρος IV

 

Κεφάλαια θ - ις

 

 

Α. ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Ρωμ.θ - ια

 

1. Γιατί ο Ισραήλ μπήκε στο περιθώριο.

Ο Παύλος έκφρασε τη βαθιά του λύπη για την κατάσταση που επικρατούσε στον Ισραήλ εξαιτίας του ότι απέρριψαν τον Χριστό. Μετά, απαρίθμησε τα ιδιαίτερα προνόμια που απήλαυσε ο Ισραήλ.

Στα εδ.4 & 5 αναφέρονται οχτώ απ’ αυτά: υιοθεσία, δόξα, διαθήκη, Νόμος, λατρεία, επαγγελίες, πατέρες και Χριστός.

Προς Ρωμαίους (3)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

Ρωμ.ε:1 - η:39

 

Α. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ (Ρωμ.ε:1 - η:17)

 

1. Ρωμ.κεφ.ε

α. Τα αποτελέσματα της δικαίωσης δια πίστεως

Υπάρχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα της ενέργειας του Θεού να μας δικαιώνει μέσω της πίστης. Ο Παύλος είπε ότι η ειρήνη, η χαρά και η ελπίδα συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτά τα οφέλη.

Προς Ρωμαίους (2)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΣΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

 

α:18-γ:20

 

1. Ανάλυση

Η δικαιοσύνη είναι το κλειδί στη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Ο άνθρωπος είναι ασεβής κι έτσι δεν μπορεί να έχει κοινωνία με τον Θεό της άπειρης αγιότητας, του οποίου ο θρόνος έχει εγκαθιδρυθεί εν δικαιοσύνη.

Προς Ρωμαίους (1)

 

ΜΕΡΟΣ Ι

 

Α. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Γράφτηκε από τον απόστολο Παύλο. Απ’ το πρώτο κιόλας εδάφιο συστήνει τον εαυτό του σαν υπηρέτη του Ιησού Χριστού, που έχει καλεστεί να είναι απόστολος και ξεχωρισμένος για το ευαγγέλιο του Θεού.

Ο όρος υπηρέτης σημαίνει «υπηρέτης σε δεσμά». Ο απόστολος Παύλος βλέπει τον εαυτό του σαν ένα δεμένο δούλο του Ιησού Χριστού.

Προς Κολοσσαείς (2)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’

1. Λαοδίκεια

β:1

Ο Παύλος θα ήθελε οι Κολοσσαείς και οι Λαοδικείς να καταλάβαιναν τον μεγάλο αγώνα του γι’ αυτούς.

Η Λαοδίκεια απείχε από τις Κολοσσαίς περίπου 16 χλμ. έτσι αυτή η επιστολή θα μπορούσε να διαβαστεί και από την εκκλησία των Λαοδικαίων.

Προς Κολοσσαείς (1)

 

 ΜΕΡΟΣ Ι

 Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Κολοσσές

Οι Κολοσσές βρισκόταν περίπου 160 χλμ. ανατολικά της Εφέσου σ’ ένα εμπορικό δρόμο προς την Ανατολή, κοντά στις πόλεις Λαοδίκεια και Ιεράπολις.

Ο απόστολος Παύλος, χωρίς αμφιβολία, είχε ταξιδέψει στις Κολοσσές, αλλά φαίνεται ότι δε γνωριζόταν με τους χριστιανούς εκεί (β:1).

Είναι πολύ πιθανό η εκκλησία αυτή να ιδρύθηκε από την εκκλησία της Εφέσου που ήταν αποτέλεσμα της διακονίας του Παύλου.

Προς Εφεσίους (3)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

Εφεσ.δ:16-ς:24

 

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ δ:17-32

1. Σύγκριση ενός αμαρτωλού μ’ ένα άγιο του Θεού

Ξανά ο απόστολος Παύλος δείχνει την έντονη διαφορά ανάμεσα στον μη αναγεννημένο και αυτόν που έχει γεννηθεί απ’ το Πνεύμα του Θεού.

Ο άνθρωπος που δεν έχει σωθεί ζει για να ικανοποιεί μόνο τις σαρκικές του επιθυμίες και ό,τι μπορεί να καταλάβει είναι σκοτάδι. Έχει αποχωριστεί απ’ τη ζωή του Θεού εξαιτίας της άγνοιας και έχει επιδοθεί στην αχαλίνωτη ικανοποίηση των ακάθαρτων επιθυμιών του.

Προς Εφεσίους (2)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Εφεσ.β - δ:1-16

 

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β

1. Η μεγάλη αντίθεση.

Στο δεύτερο κεφάλαιο μας δίνεται η αντίθεση ανάμεσα στον αμαρτωλό πριν σωθεί και τον άγιο του Θεού μετά την απολύτρωση του.

Πριν τη σωτηρία ο άνθρωπος είναι:

α. Νεκρός εξ αιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών. Αυτό σημαίνει απλά, ότι δεν έχει πνευματική, αιώνια ζωή. Σαν νεκρός, δεν μπορεί να γνωρίζει όλες τις ευλογίες του Θεού και δεν μπορεί να ζήσει μ’ ένα τρόπο που να ευαρεστεί Αυτόν.

Προς Εφεσίους (1)

 

ΜΕΡΟΣ  Ι

 Εφεσ.α

 

Α. Η ΕΦΕΣΟΣ

H Έφεσος ήταν μια ευημερούσα πόλη της Δυτικής Μ. Ασίας, στην επαρχία της Λυδίας κι ήταν η πρωτεύουσα του διοικητή της περιοχής.

Η θέση της ήταν στις εκβολές του Κάϋστρου ποταμού, πάνω στον “αυτοκρατορικό” δημόσιο δρόμο που ένωνε την Ρώμη με την Ανατολή κι ήταν ένα απ’ τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Ανατολικής Μεσογείου. Ήταν μια “ελεύθερη πόλη” με δική της σύγκλητο  και Βουλή.

Προς Εβραίους (5)

 

ΜΕΡΟΣ V

 

 Α. ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ

ιβ:1-4

Προτρεπόμαστε να τρέχουμε με υπομονή τον προκείμενο σ’ εμάς αγώνα χωρίς να βαρύνουμε. Οι ήρωες της πίστης που είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, τώρα περιγράφονται σαν ένα μεγάλο νέφος μαρτύρων. Αυτοί οι μάρτυρες είναι τώρα θεατές σ’ ένα μεγάλο στάδιο και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τον δικό μας αγώνα. Αυτοί έτρεξαν και νίκησαν και τώρα ενθαρρύνουν και εμάς να κάνουμε το ίδιο.

Προς Εβραίους (4)

 

ΜΕΡΟΣ IV

 

Α. ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

ι:38  «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως και εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν»

Αυτό το κεφάλαιο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Κάθε Χριστιανός πρέπει να το μελετήσει πολύ καλά εξαιτίας της σπουδαιότητας που έχει για την πίστη στην προσωπική του ζωή. Είναι γνωστό σαν «το κεφάλαιο της πίστης».

Η έκθεση και επεξήγηση πάνω στο θέμα της πίστης έχει να κάνει με τη δήλωση που έγινε πριν στο Εβρ.ι:38 «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως». Αυτό είναι παραπομπή απ’ το βιβλίο του Αβακκούμ β:4 της Π.Δ.

Προς Εβραίους (3)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

Α. ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ

ζ:1-28

Η σύγκριση της ιεροσύνης του Χριστού, μ’ αυτή του Ααρών συνεχίζεται. Σ’ αυτό το κεφάλαιο ο Μελχισεδέκ εμφανίζεται ανώτερος του Αβραάμ ο οποίος είναι ανώτερος του Ααρών. Αφού λοιπόν ο Χριστός είναι Αρχιερέας κατά την τάξη Μελχισεδέκ, είναι ανώτερος απ’ τον Ααρών.

Προς Εβραίους (2)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΛΕΙΑ

β:1-4

Αν ο λόγος που λαλήθηκε απ’ αγγέλους ήταν αληθινός, αξιόπιστος κι έπρεπε να του δοθεί προσοχή, πόσο μάλλον τα λόγια του Κυρίου μας που επιβεβαιώθηκαν με σημεία και θαύματα, αλλά και με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος.

Στην Παλαιά Διαθήκη, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεφύγει κανείς την κρίση που ακολουθούσε κάθε παράβαση και ανυπακοή. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς αν αμελήσει το δώρο της θαυμαστής σωτηρίας.

Προς Εβραίους (1)

 

ΜΕΡΟΣ Ι

 

 

Α. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

Αυτή η επιστολή, μαζί μ’ αυτή του Ιακώβου, γράφτηκε για Εβραίους Χριστιανούς. Του Ιακώβου γράφτηκε για τους Εβραίους της διασποράς, ενώ αυτή για τους Εβραίους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ.

Γράφτηκε πριν καταστραφεί η Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. και ενώ ο ναός ήταν ακόμα στη θέση του με όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Οι τελετουργίες και οι θυσίες συνέχιζαν να γίνονται. Πιθανή ημερομηνία που γράφτηκε η επιστολή είναι μεταξύ 62 και 68 μ.Χ.

Προς Γαλάτας (2)

 

ΜΕΡΟΣ  ΙΙ

  

Κεφάλαια γ-ς

 

Α. ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

1. Δικαίωση δια της πίστεως

γ:11 ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως

Αυτό είναι το εδάφιο που ο Θεός έκανε να καταλάβει ο Μαρτίνος Λούθηρος. Είναι η αποκάλυψη της “δικαίωσης δια πίστεως” που ενέπνευσε τον Λούθηρο να κρατήσει αυτή τη γενναία στάση με αποτέλεσμα τη Μεταρρύθμιση.

Προς Γαλάτας (1)

 

ΜΕΡΟΣ  Ι

 

 Α. ΟΙ ΓΑΛΑΤΕΣ

 

Η προς Γαλάτες επιστολή είναι η μοναδική του Παύλου που είναι γραμμένη για μια ομάδα εκκλησιών. Αυτές οι εκκλησίες βρισκόταν στις πόλεις Ικόνιο, Λύστρα, Δέρβη και Αντιόχεια και είχαν ιδρυθεί κατά το πρώτο ιεραποστολικό ταξίδι του αποστόλου Παύλου.

Η Γαλατία πήρε το όνομά της από τις Γαλατικές ή Κελτικές φυλές που ήρθανε και κατοίκησαν εκεί. Οι πρόγονοί τους άφησαν τις περιοχές τους γύρω απ’ το Ρήνο και το Μοσέλλα κι ήρθανε για να βρουν την τύχη τους στην Ελλάδα και την Ιταλία.