Προς Φιλήμωνα

A. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΦΙΛΗΜΩΝΑ

Αυτή η επιστολή αν και μικρή, είναι απ’ τις πιο όμορφες του Παύλου. Ήταν ένα ιδιωτικό γράμμα που ασχολείται μ’ ένα προσωπικό πρόβλημα και μας δίνει μια βαθιά γνώση των σχέσεων του Παύλου με τους πιστούς.

ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

 

Είναι γνωστή σε όλους η μεγάλη και σύν­θετη αμαρτία του Δαβίδ, ώστε δε χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομερή εξιστόρησή της. (Το πε­ριστατικό αναφέρεται στο Β' Σαμ.ιβ για όσους θα ήθελαν να το διαβάσουν).

Μια ιδέα της μεγάλης ενοχής που ένιωσε ο Προφήτης-Βασιλιάς, μετά τη μετάνοιά του, μπορούμε να αντιληφθούμε από τα λόγια του να Ψαλμού, στην επικεφαλίδα του οποίου διαβάζουμε:

ΕΞΟΔΟΣ

 

Πως το Πάσχα αντιμάχεται τις ψευδοδιδασκαλίες

 

O ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜOΣ εξαπλώνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς σε όλη την Χριστιανοσύνη. Δεδομένου ότι οι διδασκαλίες του είναι τόσο παραπλανητικές, ο Χριστιανός εργάτης πρέπει να οπλιστεί ενάντια σ’ αυτό το κύμα.

Αποκατάσταση

Σαν μέρος της εγκατάλειψης των αμαρτιών, το άτομο που ειλικρινά μετανοεί, θα προσπαθήσει να διορθώσει τις επιπτώσεις των προηγούμενων αμαρτιών του, όσο αυτό είναι δυνατόν.

Αυτή η πράξη ονομάζεται αποκατάσταση. Για παράδειγμα, αν είχε κλέψει χρήματα, να τα επιστρέψει (Λουκ.ιθ:8). Αν είχε αδικήσει κάποιους να πάει και να τους ζητήσει συγνώμη. Αν είχε βλάψει κάποιον λέγοντας ψέματα ή με κουτσομπολιό, καλό είναι να αποκαταστήσει την αλήθεια.

Ο Ιησούς δίδαξε: «Εάν λοιπόν προσφέρης τό δώρόν σου εις τό θυσιαστήριον καί εκεί ενθυμηθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σού, άφες εκεί τό δώρόν σου έμπροσθεν τού θυσιαστηρίου, καί ύπαγε πρώτον φιλιώθητι μέ τόν αδελφόν σου, καί τότε ελθών πρόσφερε τό δώρόν σου» (Ματθ.ε:23-24).

Όταν ο Θεός μας συγχωρεί, δεν μας επιτρέπει να συνεχίσουμε ν’ απολαμβάνουμε τα γήινα οφέλη των αμαρτιών μας χωρίς αποκατάσταση, ούτε αυτό εξαλείφει την ανάγκη να ζητήσουμε συγνώμη από κάποιον που αδικήσαμε.

«Η Εκκλησία, μια κοινωνία θεραπείας και συγ­χώρησης».

Ο ρόλος της χριστιανικής Εκκλησίας στο σπουδαίο αυτό έργο της εξομολόγησης και της συγχώρησης των αμαρτιών.

Στην επιστολή του Ιακώβου (ε:16), ο λόγος του Θεού μας προτρέπει, «εξομολογείσθε εις αλλή­λους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων διά να ιατρευθήτε». Θα πρέπει να τονίσουμε ευθύς εξ αρχής ότι η λέξη «Εκκλησία» στην Καινή Διαθήκη, δεν σημαίνει ένα σύνολο ιεραρχίας, ούτε μια ομάδα αν­θρώπων προικισμένων με ιδιαίτερα χαρίσματα και εξουσίες, αλλά συμπεριλαμβάνει όλους τους πι­στούς που αποτελούν μια τοπική Εκκλησία, το λαό του Θεού, το σώμα του Ιησού Χριστού. Αυτή η Εκ­κλησία έχει υψηλή αποστολή και διακονία στο έργο της εξομολόγησης και της συγχώρησης. Αυτό εννοεί ο λόγος του Θεού με τα λόγια «εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεστε υπέρ αλλή­λων διά να ιατρευθήτε». Η Εκκλησία λοιπόν είναι μια κοινωνία θεραπείας και συγχώρησης.

Γράμμα σε έναν αδελφό και φίλο που κάποτε πορευτήκαμε μαζί.

 Αλήθεια είναι μόνο η ολόκληρη.

Αγαπητέ μου,

Σε είδα ότι προσπαθούσες να πείσεις τους αδελφούς ότι «είσαι με τον Κύριο...» Στην αρχή, αυτό δεν μπορεί, παρά να γεμίσει κάποιον με χαρά. Όταν μένει κάποιος με τον Κύριο σωστά, αφού έχει ήδη ξεκινήσει μαζί Του, είναι μια θέση χαράς και δύνα­μης και πάντα ευχαριστούμε το Θεό για τέτοιες αλήθειες.

Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όσο φαίνονται όταν ασχολη­θεί κάποιος εντελώς επιφανειακά. Ξέρεις, υπάρχει μια μεγά­λη αλήθεια άγνωστη στους πολλούς γύρω μας. Ο Θεός, η αγάπη Του, η σωτηρία που μας χαρίζει δια του Ιησού Χριστού, είναι μια πολυσύν­θετη περιοχή, μια πολυδιάστατη αξία και έχει πολλές πλευρές και μεγάλο βάθος.

Προς Ρωμαίους (059)

Δ. Το σημερινό υπόλοιπο και η μελλοντική αποκατάσταση του Ισραήλ (ια:1-36)

Τα κεφάλαια θ & ι εξηγούν γιατί ο Θεός έχει απορρίψει τον Ισραήλ. Το κεφάλαιο ια εξηγεί τι θα γίνει με τις υποσχέσεις του Θεού στον Ισραήλ. Ο Θεός δεν ακύρωσε τις υποσχέσεις Του. Εξακολουθεί να έχει μια θέση για τους Εβραίους, και εξακολουθεί να έχει σχέδια για να αποκαταστήσει το εβραϊκό έθνος. Η απόρριψη του Ισραήλ είναι μόνο μερική και προσωρινή. Μερικοί Εβραίοι πιστεύουν στο Θεό και επομένως κληρονομούν τις υποσχέσεις Του. Μια μέρα το εβραϊκό έθνος στο σύνολό του θα επιστρέψει και πάλι στο Θεό με πίστη και θα κληρονομήσουν τις υποσχέσεις Του προς αυτούς.

Παρόλο που ο Θεός έχει απορρίψει το Ισραήλ στο σύνολό του, λόγω της απιστίας, επιμέρους Εβραίοι μπορούν δια πίστεως να συμμετέχουν πλήρως στο σχέδιο του Θεού και να απολαμβάνουν τις ευλογίες Του.

«ΟΙΚΕΙΩΘΗΤΙ»

Ιώβ κβ:21

Ήταν ένα άτεκνο αντρόγυνο, με τη λαχτάρα - όπως τόσο συχνά - για ένα παιδί. Είχα μάθει πως υιοθέτησαν ένα. Πρόσφατα, είδα ευτυχισμένη την οικογένεια και χάρηκα τόσο! Μάλιστα... κι ένα χαριτωμένο στιγμιότυπο. Βράδυ και η μαμά είχε αργήσει. Η κορούλα εμφανίζεται μια στιγμή ντυμένη με τις πιτζάμες του μπαμπά και ρωτάει - «μπαμπά, θ ‘αργήσει η μαμά;». Προχθές, έμαθα κάτι που επισκίασε τη χαρά μου - το αντρόγυνο σκέφτεται - πριν το κορίτσι το μάθει τυχόν από τη γειτονιά - να του πει... την αλήθεια. Δηλαδή, ότι είναι θετό παιδί τους. Σε μια τέτοια περίπτωση, τι θέλατε να 'σαστε - οι γονείς ή το παιδί;..

ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Πρόσεξε, τα βήματα που ξεκινάνε από την ανθρώπινη πτώση και καταλήγουν στου Θεού τη συγχώρεση και επανόρθωση. Πρόσεξε, τούτη την πνευματική διαδικασία, όπως δίνεται στο Α’ Βασιλέων η:22-34:

1.   «όταν χτυπηθή» (33). Είναι συνήθως τότε που ο άνθρωπος ξεμεθάει και συνέρχεται. Που αρχίζει να ερευνά μέσα του.

2.   «διότι ημάρτησε» (33). Επακόλουθο ηθικής πτώσης είναι τις πιο πολλές φορές, το όποιο χτύπημά μας. Η αποτυχία, η σύγκρουση, το πέσιμο.

Τι έγινε με την ντροπή;

Το βιβλίο της Γένεσης λέει ότι ο Αδάμ και η Εύα, παρόλο που ήταν γυμνοί στον κήπο της Εδέμ, δεν αισθάνονταν ντροπή ("δεν ησχύνοντο") (Γεν.β:25). Όμως σημειώστε τι έγινε αμέσως όταν έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό, "ηνοίχθησαν οι οφθαλμοί αμφοτέρων, και εγνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί και ράψαντες φύλλα συκής, έκαμον εις εαυτούς περιζώματα και ήκουσαν την φωνήν Κυρίου του Θεού, περιπατούντος εν τω παραδείσω προς το δειλινόν και εκρύφθησαν ο Αδάμ και η γυνή αυτού από προσώπου Κυρίου του Θεού, μεταξύ των δένδρων του παραδείσου. Εκάλεσε δε Κύριος ο Θεός τον Αδάμ, και είπε προς αυτόν, Πού είσαι; Ο δε είπε, την φωνήν σου ήκουσα εν τω παραδείσω, και εφοβήθην, διότι είμαι γυμνός και εκρύφθην και είπε προς αυτόν ο Θεός, Τις εφανέρωσεν εις σε ότι είσαι γυμνός; Μήπως έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε να μη φάγης; και είπεν ο Αδάμ, Η γυνή την οποίαν έδωκας να είναι μετ’ εμού, αυτή μοι έδωκεν από του δένδρου, και έφαγον και είπεν Κύριος ο Θεός προς την γυναίκα, Τι είναι τούτο το οποίον έκαμες; και η γυνή είπεν, Ο όφις με ηπάτησε, και έφαγον" (Γεν.γ:7-13).

Το αντιστάθμισμα

Ιωάν.κα:15-19

Στο εδάφιο 17 διαβάζουμε ότι· «ελυπήθη ο Πέτρος, που ο Χριστός τον ρώτησε τρεις φορές». Δεν είναι δε δύσκολο να καταλάβουμε, γιατί. Του θύμισε την τριπλή του άρνηση, όταν ο Κύριός του υποβαλλόταν στον εξευτελισμό της θρησκευτικής δίκης.

Όμως, γιατί ο Κύριος συμπεριφέρθηκε έτσι στον Πέτρο; Μάλιστα, δημόσια! Μήπως, δεν «είχε κλάψει πικρά ο Πέτρος για την πτώση του αυτή» (Ματθ.κς:75)! Και μήπως δεν είχε προηγηθεί η προσωπική συνάντηση με το Χριστό (Α' Κορ.ιε:7)! Υπήρχε ακόμη κάποια εκκρεμότητα!..

«ΑΠΟΔΙΔΩΜΙ»

Λουκάς ιθ:8

Σε κάθε κέντρο παιδικής χαράς, υπάρχει αναμφίβολα και κάποια τραμπάλα. Μοχλός πρώτου είδους με το υπομόχλιο στο κέντρο και τη δύναμη κι αντίσταση στα δυο άκρα, προσφέρει ιδεώδη τρόπο διασκέδασης, ιδιαίτερα σε δυο ισοβαρή παιδιά. Αιωρούνται, ανεβοκατεβαίνουν, ισοζυγιάζουν. Όμως όλα χαλάνε, όταν μετακινηθεί το υπομόχλιο. Τότε, η ισορροπία χαλάει. Και... πρέπει να επανέλθει. Ίδια, συμβαίνουν και στην πνευματική ζωή.

η εκκλησία της Αποκατάστασης

O 16oς αιώνας αποτέλεσε μια από τις περισσότερο ενθουσιώδεις εποχές στην ιστορία της εκκλησίας όταν ομάδες πιστών άρχισαν με ζήλο να μελετούν τον λόγο του Θεού και ανασυγκρότησαν την εκκλησία χωρίς ιερατείο (εκκλησία της Αποκατάστασης). Δεν είχαν διανοουμένους, πατέρες και θεσμοθετημένες ανθρώπινες αρχές, δεν συνέγραφαν οι ίδιοι έργα και μελέτες, είχαν μόνο την Γραφή. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για κάποια αιφνίδια εξέλιξη, αλλά για ιστορική συνέχεια της δράσης της αποστολικής κοινότητας στην Ευρώπη. (Οι καθεστωτικοί της απέδιδαν διάφορες ονομασίες :"Βάλδιοι","Βογόμιλοι"κλπ.)

Η επίσημη ιστορία της περιόδου βρίθει από παραχαράξεις που έχουν κατασκευαστεί από προτεστάντες και παπικούς.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - 5. Μετάνοια

«Ουχί, σάς λέγω, αλλ' εάν δέν μετανοήτε, πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή» (Λουκ.ιγ:3).

"Καί ο Πέτρος είπε πρός αυτούς Μετανοήσατε.." (Πράξ.β:38).

Στο τρίτο κεφάλαιο περιγράψαμε τη μετάνοια σαν θάνατο ως προς την αμαρτία και την παλιά φύση. Στο τέταρτο κεφάλαιο εξηγήσαμε ότι η μετάνοια είναι απαραίτητη για τη νέα γέννηση κι ότι πρέπει να συνοδεύει το βάπτισμα στο νερό και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος (Πράξ.β:38). 

Ο θάνατος είναι απαραίτητος πριν από την αναγέννηση. Αυτό επιβεβαιώνει τη θέση μας ότι μετάνοια σημαίνει θάνατο και ακόμα ότι αναγέννηση σημαίνει βάπτισμα στο νερό και το Άγιο Πνεύμα. 

Ο θάνατος του Χριστού ήταν αποκαταστατικός (ΒΔ)

Εβρ.θ:12 ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχων, αλλά δια του ιδίου αυτού αίματος εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιώνιον λύτρωσιν. Διότι εάν το αίμα των ταύρων και των τράγων, και η σποδός της δαμάλεως ραντίζουσα τους μεμολυσμένους αγιάζει πρός την καθαρότητα της σαρκός, πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις δια του Πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων, εις το να λατρεύητε τον ζώντα θεό;

Ο Κύριος Ιησούς δια του αίματος Του αγιάζει του μεμολυσμένους δια του Πνεύματος του αιωνίου: Όλη αυτή η θυσία έγινε δια μέσου, με την βοήθεια, την έγκριση του Πατέρα Θεού. Ο Πατέρας ήταν που δέχτηκε αυτή τη θυσία που ο Χριστός σαν άνθρωπος προσέφερε υπέρ πάντων των ανθρώπων που αγαπούσε.

Eβρ.ι:10 Με το οποίον θέλημα είμεθα ηγιασμένοι διά της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού άπαξ γενομένης.

Το θέλημα ήταν του Θεού, γιατί λέει στο εδ.9 «τότε είπεν· Ιδού, έρχομαι διά να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου. Αναιρεί το πρώτον, διά να συστήση το δεύτερον» που σημαίνει ότι μέχρι τότε δεν γινόταν το θέ­λημα του Θεού.

Γράμμα σε έναν αδελφό και φίλο που κάποτε πορευτήκαμε μαζί.

Αλήθεια είναι μόνο η ολόκληρη.

Αγαπητέ μου,

Σε είδα ότι προσπαθούσες να πείσεις τους αδελφούς ότι «είσαι με τον Κύριο...» Στην αρχή, αυτό δεν μπορεί, παρά να γεμίσει κάποιον με χαρά. Όταν μένει κάποιος με τον Κύριο σωστά, αφού έχει ήδη ξεκινήσει μαζί Του, είναι μια θέση χαράς και δύνα­μης και πάντα ευχαριστούμε το Θεό για τέτοιες αλήθειες.

Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όσο φαίνονται όταν ασχολη­θεί κάποιος εντελώς επιφανειακά. Ξέρεις, υπάρχει μια μεγά­λη αλήθεια άγνωστη στους πολλούς γύρω μας. Ο Θεός, η αγάπη Του, η σωτηρία που μας χαρίζει δια του Ιησού Χριστού, είναι μια πολυσύν­θετη περιοχή, μια πολυδιάστατη αξία και έχει πολλές πλευρές και μεγάλο βάθος. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το αντίθετο της αγιό­τητας του Θεού, που είναι η αμαρτία. Και αυτή έχει βάθος μεγάλο, κρυφές και άγνωστες πτυχές και μεγάλη πλοκή μέσα και έξω από την ψυχή του ανθρώπου. Το να προσπαθείς να προσεγγίσεις αυτές τις περιοχές με απλοϊκό, επιφανειακό τρόπο, με μια κουβεντούλα - άντε να τα πάρει η σκούπα - με μια μονοκονδυλιά, είναι και λάθος και επικίνδυνο. Χρειάζεται πολύ προσοχή, γιατί οι συνέπειες εδώ είναι βαριές και αιώνιες. Θες να πεις ότι μένεις με τον Κύριο. Πολύ καλά. Για να σκεφτούμε όμως, τι εννοείς όταν το λες αυτό; Εννοείς ότι πηγαίνεις κάποιες φορές στην εκκλησία, ακούς κηρύγματα και διαβάζεις πνευματικά βιβλία και την Αγία Γραφή; Αυτό μάλλον εννοείς με τη φράση «είμαι με τον Κύριο...».

Το σκουλήκι

"Μη φοβού σκώληξ Ιακώβ" Ης.μα:14

Σκουλήκι! Αυτό το όνομα και αυτό το χαρακτηρισμό δίνει ο Θεός στο λαό Του: Μη φοβάσαι εσύ Ιακώβ που είσαι ένα σκουλήκι. Μη φοβάσθε θνητοί του Ισραήλ.

Νομίζω δεν υπάρχει πιο κατάλληλος χαρακτηρισμός όχι μονάχα για τον Ισραήλ, αλλά για κάθε θνητό άνθρωπο. Τι είμαστε; Τι άλλο παρά σκουλήκια που σερνόμαστε στη γη.

 

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 23 - Η μετάνοια

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Β’Κορ.ζ:10 “Διότι η κατά Θεόν λύπη γεννά μετάνοιαν προς σωτηρίαν αμεταμέλητον.”

Μετάνοια είναι η κατά Θεό λύπη για την αμαρτία. Ωστόσο, η λύπη για την αμαρτία από μόνη της δεν είναι μετάνοια, αν και μπορεί να εργαστεί μετάνοια. Μετάνοια δεν είναι  μόνο η λύπη αλλά κι ο θάνατος ως προς την αμαρτία  καθώς κι η ολοκληρωτική μεταστροφή που πρέπει να ακολουθήσει. Ένα μικρό αγόρι είπε, “Είναι το να λυπηθείς τόσο ώστε να μην το ξανακάνεις.”