Ο αδελφός μου...

«Κακοπαθεί τίς άς προσεύχεται. Ευθυμεί τίς άς ψάλλει». 

Πόσο δυνατό, και αληθινό.

Είναι ώρες που κακοπαθώ. Μα είναι και ώρες που αυτό δεν συμβαίνει. Είμαι καλά. Κανένας δεν με πλήγωσε. Κανείς δεν με ταπείνωσε. Κανένας δεν με έφτυσε.

Παλιότερα, όλα αυτά τα δέχτηκα. Είναι αλήθεια. Είναι πραγματικότητα. Μα πέρασε καιρός και ξεχάστηκαν. Οι πληγές επουλώθηκαν. Εξωτερικά τουλάχιστον. Τα τραύματα κλείσανε. Έμεινε μια ουλή που δεν φαίνεται. Και το ξένο σάλιο που με φτύσανε στέγνωσε.

Ποιος είναι αδελφός μου εν Χριστώ;

Μια απλή περιήγηση στον κόσμο του Facebook, θα επιβεβαιώσει το πρόβλημα!

Όλοι είναι «αδελφοί».

Και ο «ορθόδοξος», και ο «θεοσοφιστής», και ο «μάρτυρας του Ιεχωβά», και ο καθένας, αρκεί να «θεολογεί»!!

Στις κουβέντες τους, αδελφοί ανεβάζονται, αδελφοί κατεβάζονται, μαλώνουν, χαρακτηρίζονται με διάφορα «αδελφικά» επίθετα, και όλοι αναφέρονται στο λόγο του Θεού!

Αδελφός είναι:

   · Αυτός που έχει βαπτιστεί σε χριστιανική εκκλησία

   · Αυτός που πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή

   · Αυτός που πιστεύει ότι ο Θεός είναι εις

   · Αυτός που ομολογεί ότι ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού

   · Αυτός που πιστεύει στο θάνατο και την ανάσταση του ησού

   · Aυτός που γλωσσολαλεί

   · Αυτός που δέχεται τον Ιησού σαν προσωπικό του σωτήρα

Ο εργάτης του Θεού

IV. Κοινωνία με αδελφούς

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μόνος. Και κανένας εργάτης δε θα πρέπει να είναι μόνος. Η φιλία και η κοινωνία είναι μεγάλης σπουδαιότητας στη ζωή του καθενός, αλλά ιδιαίτερα για έναν εργάτη. Μία σύζυγος και τα παιδιά μπορούν να ανταποκριθούν σε πολλές ανάγκες αλλά καθώς ο χρόνος κυλά, άλλες ανάγκες αναδύονται που μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο από άλλους εργάτες, ανθρώπους που βαδίζουν στα ίδια ίχνη, ανθρώπους που μοιράζονται τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες εμπειρίες στη ζωή.

Δείπνο του Κυρίου = Ενότητα

Το να φας μαζί με κάποιον ήταν πολύ σημαντικό. Σήμερα, το να φάμε μαζί δεν σημαίνει τίποτα. Πάμε σε ένα εστιατόριο και τρώμε μαζί με ένα σωρό ανθρώπους που δεν τους ξέρουμε ούτε τους είδαμε, και μπορεί και να μην τους ξαναδούμε ποτέ. Στο βιβλικό κόσμο όμως έτρωγες μόνο μαζί με την οικογένεια σου. 

Το βιβλίο του Αβδιού

“έθνος Ανάδελφο”

ο Θεός κυρίαρχος της ανθρώπινης ιστορίας

1. Εισαγωγικά

Το βιβλίο του προφήτη Αβδιού είναι το μικρότερο της Π.Διαθήκης και συχνά συνδέεται με το λόγο του προφήτη Αμώς: «διά να κληρονομήσωσι το υπόλοιπον του Εδώμ και πάντα τα έθνη, επί τα οποία καλείται το όνομά μου, λέγει Κύριος, ο ποιών ταύτα» (Αμώς θ:12).

Στα 21 εδάφια της όρασης του Αβδιού εξιστορούνται συγκεκριμένα γεγονότα της ιστορίας του λαού του Θεού, το τελευταίο κεφάλαιο των «αδελφικών σχέσεων» μεταξύ του Ισραήλ/Ιακώβ και του Εδώμ/Ησαύ.

Το θέμα του ωστόσο κάθε άλλο παρά ασήμαντο και πεπερασμένο είναι καθώς μιλά και σήμερα για: Κρίση και Σωτηρία. Κρίση και Αποκατάσταση, με μέτρο τον ιστορικό ορίζοντα των σχεδίων του Θεού.

Η καρδία του μηνύματος του Αβδιού μοιάζει να συμπυκνώνεται στα λόγια «καθώς έκαμες θέλει γείνει εις σέ...» (εδ.15). Αυτός ο παροιμιακός σχεδόν λόγος αποτελεί και τη βάση κρίσης-δικαιοσύνης του Θεού.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ - Η εκκλησία μου κι εγώ

Τις προάλλες είχα κάποιους προβληματισμούς σχετικά με το πόσο άμεσα επηρεάζει η εκκλησία, το σύνολο δηλαδή των αδερφών μου, την προσωπική μου ζωή. Ακόμα, είχα κάποιες σκέψεις για το ποιά πρέπει να είναι η στάση της εκκλησίας μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. 

ΕΚΚΛΗΣΙΑ - Εκκλησία

1. ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΘΕΪΚΟ

Η Δημιουργία είναι ένα θαύμα. Ο Θεός έπλασε με θαυμαστό τρόπο τον κόσμο μας, το φυσικό μας περι­βάλλον, στο οποίο λειτουργούν όλοι οι ασύλληπτοι μηχανισμοί της σο­φίας του Κυρίου, κι εμείς απολαμ­βάνουμε την παρουσία της χωρίς να γνωρίζουμε πολλά γι ' αυτήν.