Γαλ.δ:19 Τεκνία μου, διά τους οποίους πάλιν είμαι εις
ωδίνας, εωσού μορφωθή ο Χριστός εν υμίν·
Πρέπει να μορφωθεί ο Χριστός μέσα μας! Ποιος Χριστός;
Ιωάν.ιη:19 Ο αρχιερεύς λοιπόν ηρώτησε τον Ιησούν περί
των μαθητών αυτού και περί της διδαχής αυτού.
Ιωάν.ιη:20 Απεκρίθη προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ παρρησία
ελάλησα εις τον κόσμον· εγώ πάντοτε εδίδαξα εν τη συναγωγή και εν τω ιερώ, όπου
οι Ιουδαίοι συνέρχονται πάντοτε, και εν κρυπτώ δεν ελάλησα ουδέν.
Ο Ιησούς μιλά "παρρησία" στον κόσμο. Δεν αποκρύπτει, δεν αποσιωπά, ό, τι είναι να πει το λέει!
Πάντοτε δίδασκε, όσο κι αν αυτό ενοχλούσε μια μερίδα του ακροατηρίου!
Ιωάν.ιη:21 Τι με ερωτάς; ερώτησον τους ακούσαντας, τι
ελάλησα προς αυτούς· ιδού, ούτοι εξεύρουσιν όσα είπον εγώ.
Ιωάν.ιη:22 Ότε δε είπε ταύτα, εις των υπηρετών
ιστάμενος πλησίον έδωκε ράπισμα εις τον Ιησούν, ειπών· Ούτως αποκρίνεσαι προς
τον αρχιερέα;
Ράπισμα από τον υπηρέτη.
Ιωάν.ιθ:1 Τότε λοιπόν έλαβεν ο Πιλάτος τον Ιησούν και
εμαστίγωσε.
Μαστιγώθηκε.
Ης.νγ!
Ματθ.κζ:27 Τότε οι στρατιώται του ηγεμόνος,
παραλαβόντες τον Ιησούν εις το πραιτώριον, συνήθροισαν επ' αυτόν όλον το τάγμα
των στρατιωτών·
Ματθ.κζ:34 έδωκαν εις αυτόν να πίη όξος μεμιγμένον μετά
χολής· και γευθείς δεν ήθελε να πίη.
Λοιδορία, στεφάνι, φτύσιμο, ξύδι και χολή
Α’ Πέτρ.δ:13 αλλά καθότι είσθε κοινωνοί των παθημάτων του
Χριστού, χαίρετε, ίνα και όταν η δόξα αυτού φανερωθή χαρήτε αγαλλιώμενοι.
Φιλ.γ:10 διά να γνωρίσω αυτόν και την δύναμιν της
αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος με τον
θάνατον αυτού,
Α’ Κορ.α:23 ημείς δε κηρύττομεν Χριστόν εσταυρωμένον,
εις μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλον, εις δε τους Έλληνας μωρίαν,
Α’ Κορ.β:2 Διότι απεφάσισα να μη εξεύρω μεταξύ σας άλλο
τι ειμή Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον.
Γαλ.β:20 Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην· ζω δε ουχί
πλέον εγώ, αλλ' ο Χριστός ζη εν εμοί· καθ' ο δε τώρα ζω εν σαρκί, ζω εν τη
πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού.
Ιωάν.η:34-41 ο
γιος της πόρνης!
Ματθ.κς:56 Τούτο δε όλον έγεινε διά να πληρωθώσιν αι
γραφαί των προφητών. Τότε οι μαθηταί πάντες αφήσαντες αυτόν έφυγον.
Οι μαθητές Τον άφησαν και έφυγαν!
Φιλ.β:7 αλλ' εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν,
γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους,
Το δείπνο του Κυρίου, όπως διέταξε, γίνεται εις ανάμνησίν
Του. Δηλαδή;
Θυμάμαι τον Χριστό, ζω άγια, ετοιμάζομαι, η καρδιά μου δεν
με κατακρίνει!
