Αυτή η χώρα δεν έχει σκληρύνει προς το Ευαγγέλιο. Έχει
άγνοια του Ευαγγελίου, επειδή οι περισσότεροι από τους κήρυκές της έχουν.
Το νόσημα σ’ αυτή τη χώρα δεν είναι οι πολιτικοί, ή
οτιδήποτε άλλο. Είναι ο αποκαλούμενος ποιμένας της εποχής μας
και ο κήρυκας της εποχής μας και ο ευαγγελιστής της εποχής μας. Εκεί βρίσκεται
το πρόβλημα.
Δεν γνωρίζουν το Ευαγγέλιο. Έχουν πάρει το ένδοξο Ευαγγέλιο του
ευλογημένου Θεού μας και το έχουν μειώσει σε μια μικρή «επαναληπτική» προσευχή, που αν κάποιος την πει μετά από αυτούς με αρκετή ειλικρίνεια,
αυτοί σαν τον Πάπα τον βεβαιώνουν ότι είναι αναγεννημένος.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα σ’ όλη τη Γραφή είναι: Πώς μπορεί ο
Θεός να είναι δίκαιος και να δικαιώνει τον ασεβή, όταν μέσα σ’ όλη τη Γραφή
λέει: - θα πάρω ιδιαίτερα ένα εδάφιο στις Παροιμίες - «Ο δικαιόνων τον ασεβή και ο καταδικάζων τον δίκαιον, αμφότεροι είναι
βδέλυγμα εις τον Κύριον» (ιζ:15).
Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Αυτή είναι η ακρόπολη της
Χριστιανικής πίστης όπως είπαν όλοι όσοι διάβασαν το τρίτο κεφάλαιο της προς
Ρωμαίους επιστολής.
Βλέπετε, πρέπει να το ταιριάξετε μπροστά στους ανθρώπους. Το
μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο Θεός είναι στ’ αλήθεια δίκαιος και όλοι οι άνθρωποι
είναι στ’ αλήθεια ασεβείς.
Ο Θεός για να είναι δίκαιος, πρέπει να καταδικάσει
τον ασεβή. Ο Θεός όμως, για τη δική Του δόξα, για τη μεγάλη αγάπη με την
οποία μας αγάπησε, γέννησε το Γιο Του, ο οποίος περπάτησε στη γη σαν τέλειος
άνθρωπος. Κι έπειτα σύμφωνα με το αιώνιο σχέδιο του Θεού, πήγε πάνω στο σταυρό.
Εκεί, σήκωσε την αμαρτία μας, πήρε τη θέση μας εξαιτίας της ενοχής μας, κι έγινε
κατάρα.
«Επικατάρατος πας
όστις δεν εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του νόμου, ώστε να
πράξη αυτά» (Γαλ.γ:10).
Ο Χριστός μας λύτρωσε από την κατάρα γινόμενος κατάρα στη
θέση μας.
Έτσι, πολλοί άνθρωποι έχουν αυτή τη ρομαντική άποψη ότι ο Χριστός
είναι εκεί κρεμασμένος πάνω στο ξύλο υποφέροντας τις πληγές της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας και ο Πατέρας δεν είχε το ηθικό σθένος να αντέξει τον βασανισμό
του Γιου Του, έτσι απέστρεψε το πρόσωπό Του.
ΟΧΙ! Απέστρεψε το πρόσωπό Του γιατί ο Γιος Του έγινε
αμαρτία.
Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται, όταν ο Χριστός ήταν στη Γεθσημανή
και έκραξε: «Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν,
ας παρέλθη απ' εμού το ποτήριον τούτο» (Ματθ.κς:39), τι ήταν μέσα στο ποτήρι;
Ο ρωμαϊκός σταυρός, το μαστίγιο, τα καρφιά;
Δεν θέλω να μειώσω το σωματικό βασανισμό του Χριστού πάνω σ’
εκείνο το σταυρό, αλλά το ποτήρι ήταν το ποτήρι της οργής του Πατέρα, που
έπρεπε να χυθεί πάνω στο Γιο.
Κάποιος έπρεπε να πεθάνει, κουβαλώντας την ενοχή
του λαού του Θεού, εγκαταλειμμένος από το Θεό εξαιτίας της δικαιοσύνης Του και
βασανισμένος κάτω από την οργή Του, γιατί ο Κύριος θέλησε να Τον βασανίσει (Ησ.νγ:10).
Λένε: «Ο Πατέρας κοίταξε κάτω από τον ουρανό το βασανισμό
που επιβαλλόταν πάνω στο Γιο Του από τα χέρια των ανθρώπων και το χρέωσε σαν
πληρωμή για την αμαρτία μας».
Αυτό είναι αίρεση. Αυτός ο σωματικός βασανισμός, εκείνα τα καρφιά πάνω στο
ξύλο, ήταν όλα μέρος της οργής του Θεού. Έπρεπε να γίνει μια θυσία με αίμα. Δεν
θα πάρω τίποτα απ’ αυτά. Αλλά, φίλε μου, αν σταματήσεις εκεί, δεν έχεις το Ευαγγέλιο.
Να σε ρωτήσω. Όταν το Ευαγγέλιο κηρύττεται σήμερα δημόσια ή σε
προσωπικό ευαγγελισμό, έχεις ποτέ ακούσει τα πράγματα που μόλις είπα; Σχεδόν
ποτέ. Ποτέ δεν ξεκαθαρίζεται ότι ο Χριστός μπόρεσε να μας λυτρώσει γιατί
βασανίστηκε κάτω από τη δικαιοσύνη του Θεού και έχοντας ικανοποιήσει τη θεία
δικαιοσύνη με το θάνατό Του, ο Θεός τώρα είναι δίκαιος και δικαιώνει τον ασεβή.
Υπεραπλούστευση του Ευαγγελίου. Αναρωτιόμαστε γιατί δεν έχει
δύναμη. Αναρωτιόμαστε γιατί… Τι συνέβη; Θα σας πω. Όταν αφήσεις το Ευαγγέλιο
πίσω και δεν υπάρχει πλέον δύναμη στο μήνυμα του υποτιθέμενου ευαγγελίου σου,
τότε πρέπει να καταφύγεις σε όλα τα μικρά τεχνάσματα του εμπορίου που
χρησιμοποιούνται σήμερα για να αλλάξουν τους ανθρώπους και όλοι ξέρουμε ότι τα
περισσότερα από αυτά δεν δουλεύουν.
Με ενοχλεί όταν οι άνθρωποι μεταχειρίζονται το ένδοξο
Ευαγγέλιο του Χριστού σαν να ήταν το πρώτο βήμα στο Χριστιανισμό, που παίρνει μόνο
γύρω στα 10 λεπτά για να συμβουλεύσουν και μετά πάνε σε μεγαλύτερα θέματα. Αυτό
δείχνει πόσο μακριά είμαστε σε γνώση, για τα πράγματα του Θεού.
Όταν ο Αβραάμ πήρε τον Ισαάκ πάνω στο όρος, το μοναχογιό του
που αγαπούσε, πιστεύεις ότι το Άγιο Πνεύμα προσπαθούσε να μας πει κάτι
μελλοντικό; Ο Ισαάκ δεν αντιστάθηκε καθόλου, αλλά ξάπλωσε πάνω στο θυσιαστήριο,
και όταν ο Αβραάμ αποφάσισε να κάνει το θέλημα του Θεού, πήρε το μαχαίρι για
να διαπεράσει την καρδιά του γιου του. Αλλά το χέρι του κρατήθηκε και του ειπώθηκε
ότι ο Θεός είχε προμηθεύσει ένα κριάρι.
Πολλοί Χριστιανοί σκέφτονται: «Ω, τι όμορφο τέλος σ’ εκείνη
την ιστορία». Αυτό δεν ήταν το τέλος, ήταν μια παύση. Χιλιάδες χρόνια αργότερα
ο Πατέρας Θεός έβαλε το χέρι Του πάνω στο μέτωπο του Γιου Του, του μοναδικού
Του Γιου, τον Οποίο αγάπησε και πήρε το σκληρό μαχαίρι από το χέρι του Αβραάμ
και έσφαξε τον μονογενή Του Γιο κάτω από την πλήρη δύναμη της οργής Του.
Τώρα ξέρεις γιατί το μικρό ευαγγέλιο που κηρύττεις δεν έχει
δύναμη; Διότι δεν είναι το ευαγγέλιο. Αφιέρωσε τη ζωή σου στα γόνατα. Απομακρύνσου
από τους ανθρώπους. Μελέτησε το σταυρό.
Ο απόστολος Παύλος, το ευαγγέλιο που κήρυττε ήταν «εν δυνάμει», έγραψε: «Σας φανερόνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιον, το
οποίον εκήρυξα προς εσάς, το οποίον και παρελάβετε, εις το οποίον και ίστασθε,
διά του οποίου και σώζεσθε, τίνι τρόπω σας εκήρυξα αυτό, αν φυλάττητε αυτό,
εκτός εάν επιστεύσατε ματαίως. Διότι παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο, το
οποίον και παρέλαβον, ότι ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας
γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς» (Α’
Κορ.ιε:1-4).
Σε μια άλλη επιστολή του συμπληρώνει: «…κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη
υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Β’ Θες.α:8).
Και θα αναρωτηθεί ο κάθε λογικός άνθρωπος: Πως μπορώ να
υπακούσω το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού για να σωθώ;
Απαντά και πάλι ο απόστολος Παύλος μέσα από μια τρίτη επιστολή
(βλέπετε, ο λόγος του Θεού είναι [Ης.κη:10]«διδασκαλίαν
επί διδασκαλίαν, διδασκαλίαν επί διδασκαλίαν, στίχος επί στίχον, στίχος επί
στίχον, ολίγον εδώ, ολίγον εκεί»):
«Η αγνοείτε ότι όσοι
εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν;
Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο
Χριστός ανέστη εκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν
εις νέαν ζωήν. Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του
θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως, τούτο γινώσκοντες,
ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της
αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας· διότι ο αποθανών
ηλευθερώθη από της αμαρτίας» (Ρωμ.ς:3-7).
Η δεύτερη μαρτυρία, για να βεβαιωθεί ο λόγος (Β’ Κορ.ιγ:1),
βγαίνει από το στόμα του αποστόλου Πέτρου, όταν τον ρώτησαν τι πρέπει να κάνουν
για να σωθούν: «Και ο Πέτρος είπε προς
αυτούς· Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού
Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος»
(Πράξ.β:38). Θάνατος (μετάνοια), ταφή (βάπτισμα στο νερό στο όνομα του
Ιησού Χριστού), ανάσταση (Πνεύμα
Άγιο).
