Η ιστορία του Βαλαάμ με τον Βαλάκ βρίσκεται
στους Αριθ.κε:1-9 και αναφέρει ότι ο Ισραήλ εξαπατήθηκε από τον Βαλάκ βασιλιά
του Μωάβ δια μέσου του φιλοχρήματου προφήτη Βαλαάμ και πόρνευσε με τις γυναίκες
των Μωαβιτών, παρασύρθηκε στην αμαρτωλή προσκύνηση του Βάαλ και σαν αποτέλεσμα
24.000 Ισραηλιτών έπεσαν από μια πληγή.
Στην Π.Δ. δεν βλέπουμε πώς ο Βαλαάμ
συμβούλεψε τον Βαλάκ να βάλει πρόσκομμα στους Ισραηλίτες, όμως μας το λέει εδώ
ο Ιησούς δίνοντάς μας μια αποκάλυψη στην ιστορία αυτή.
Με λίγα λόγια, η ιστορία είναι ότι ο Βαλάκ,
βασιλιάς των Μωαβιτών, φοβούμενος μήπως οι Ισραηλίτες του επιτεθούν, παρακάλεσε
με πολλά δώρα τον Βαλαάμ ο οποίος ήταν προφήτης του Θεού (δεν είχε την πληρότητα
της αποκάλυψης του Θεού σε όλα τα πράγματα, γιατί τον βλέπουμε να μαντεύει)
να τους καταραστεί ώστε ο Θεός να τους
πατάξει. Βέβαια όσες φορές κι αν προσπάθησε ο Βαλαάμ, το Πνεύμα του Θεού δεν
του επέτρεπε. Τελικά, όπως μας φανέρωσε εδώ ο Ιησούς, ο Βαλαάμ συμβούλεψε τον
Βαλάκ ότι αν κατορθώσει να κάνει τους Ισραηλίτες να αμαρτήσουν στο Θεό, τότε
Εκείνος θα τους ξεχνούσε. Ο Βαλάκ ακολουθεί τη συνταγή του Βαλαάμ και πράγματι
ο Θεός θύμωσε μαζί τους και πάταξε 24.000. Αυτή λοιπόν η διδαχή του Βαλαάμ έχει
να κάνει με την εξαπάτηση του λαού του Θεού ώστε να αμαρτήσουν και να τους ξεχάσει
ο Θεός.
Βλέπουμε σ’ αυτή την εκκλησιαστική περίοδο
ότι υπήρχαν αποστάτες, ψεύτικοι και κίβδηλοι χριστιανοί, οι οποίοι δίδασκαν τον
Βαλάκ, που εδώ αντιπροσωπεύει τους πολιτικούς ηγέτες (ο Βαλάκ ήταν βασιλιάς).
Ο Κων/νος ήταν ο Βαλάκ που έβαλε πρόσκομμα
στο λαό του Θεού με το να τους αναμίξει με το είδωλα κάνοντάς τους να
πορνεύσουν (Ιερ.γ:9 & β:27) μ’ αυτά. Έφερε μέσα στην εκκλησία τη λατρεία
του Ήλιου και της Αστάρτης, τα Σατουρνάλια που ήταν η λατρεία του Κρόνου. Έτσι,
η παλιά Βαβυλώνα άρχισε να ζει μέσα στην εκκλησία. Όταν εξέδωσε ο Κων/νος το διάταγμα
της ανεξιθρησκίας, είπε ότι οι Χριστιανοί δεν θα διώκονται κι ότι μπορούσαν
όλοι να γίνουν Χριστιανοί. Τον καιρό του Θεοδόσιου του «μεγάλου» τα πράγματα
αντεστράφησαν και οι «χριστιανοί» σκότωναν τους ειδωλολάτρες.
Ο Κων/νος χάριζε χρυσά φλουριά και 2
φορεσιές σε όποιον γινόταν χριστιανός. Έτσι, πλήθη ειδωλολατρών άλλαξαν
πινακίδες και έγιναν «χριστιανοί».
Η χριστιανοσύνη παντρεύτηκε με άλλους
συζύγους, αυτούς που έφεραν μαζί τους όλες αυτές τις ειδωλολατρίες. Πολλοί
Χριστιανοί αυτή την περίοδο, για να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτή την κατάσταση,
άρχισαν να φεύγουν από τις πόλεις για να μείνουν μόνοι τους μακριά απ’ όλα
αυτά. Κάποιος έκανε την αρχή, μετά ακολούθησαν κι άλλοι κι έτσι σχηματίστηκαν
μικρές κοινωνίες πιστών. Όμως οι «δεσπότες» και οι «μητροπολίτες» θέλανε να
έχουν κι αυτούς κάτω από τον έλεγχό τους, και πήγαν και τους έβαλαν νόμους. Κι
αν κάποιοι δεν υπάκουαν, καλούσαν συνόδους και αποφάσιζαν να στείλουν στρατό
για να επιβάλει την τάξη. Το αποτέλεσμα όλων αυτών: Η σημερινή κατάσταση !!!
Σήμερα, όλοι αυτοί νομίζουν ότι πιστεύουν, ότι μιλάνε για το Ευαγγέλιο, αλλά
αφού ο Χριστός δεν υπάρχει στην καρδιά τους, δεν ξέρουν τι λέει ο λόγος του Θεού.
Ο διάβολος έσπειρε το σπόρο του τότε, και
σήμερα εμείς θερίζουμε τους καρπούς. Εμείς τώρα πρέπει να κάνουμε ένα τεράστιο
άλμα προς τα πίσω για να πάμε στις ρίζες μας, εκεί που σταμάτησε η εκκλησία των
διωγμών.
α. Γιατί το έκανε
αυτό ο Κων/νος; Το έκανε για να διατηρήσει την ενότητα της αυτοκρατορίας του.
Δεν τον ενδιέφερε ο Ιησούς ή η διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Ο ίδιος όταν
παραστάθηκε στην πρώτη οικουμενική σύνοδο ήταν τελείως ανίδεος και άσχετος με
τη θεολογία της Γραφής.
β. Γιατί ο Κων/νος
χρησιμοποίησε τους άνδρες της εκκλησίας; Γιατί έβλεπε τη δίψα και τη μανία που
είχαν να κερδίσουν τον έλεγχο και την εξουσία επάνω στην εκκλησία ώστε να
μπορούν να διοικούν άνετα και μάλιστα με τη βοήθεια της πολιτικής εξουσίας.
Βρίσκουμε ακόμη ότι τον καιρό εκείνο υπήρχε
ανάμεσά τους η συμπεριφορά των Νικολαϊτών, οι οποίοι όπως είδαμε και θα δούμε
παρακάτω πίστευαν ότι μπορούσαν να αμαρτάνουν ελεύθερα. Νόμιζαν ότι με τη χάρη
του Θεού είχαν την συγχώρεση. Πολλοί από αυτούς ήταν κάποτε πιστοί και αφιερωμένοι
άνθρωποι του Θεού, που όμως αποστάτησαν και συμβιβάστηκαν με τις νέες
φιλοσοφίες των ειδώλων για να αποκτήσουν δόξα και επιρροή.
